Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 listopada 2010 r., sygn. II SA/Po 404/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 listopada 2010 r. sprawy ze skargi K. J. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2010r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego; oddala skargę /-/T. Świstak /-/B. Drzazga /-/J. Zieliński

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 k.p.a. oraz art. 2 pkt 2 lit. a, art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] marca 2010 r. Nr [...] o odmowie przyznania K. J. uprawnień do świadczenia pieniężnego, przewidzianego w wyżej powołanej ustawie.

Organ wyjaśnił, iż zainteresowany we wniosku wskazał, że podczas okupacji pracował w niemieckim majątku rolnym w miejscu swego stałego zamieszkania - w [...] i w przeświadczeniu strony, Trybunał Konstytucyjny nie wykluczył możliwości przyznania świadczenia osobie, która pracowała w miejscu swego zamieszkania. Następnie organ przywołał treść art. 2 pkt 2 lit. a powołanej ustawy i podkreślił, iż represją w rozumieniu tej ustawy jest deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy. Na uzasadnienie swojego stanowiska organ przywołał pogląd Trybunału Konstytucyjnego przedstawiony w wyroku z dnia 16 grudnia 2009 r. [sygn. akt K 49/07, Dz.U. z dnia 23 grudnia 2009 r. Nr 220, poz. 1734) wskazujący na zasadę, aby przedmiotowe świadczenia otrzymywały tylko te osoby, wobec których obowiązek pracy przymusowej podczas II wojny światowej i tuż po jej zakończeniu przybierał szczególnie dotkliwą formę, tzn. był połączony z wysiedleniem (przymusową zmianą miejsca pobytu) i "wyrwaniem" z dotychczasowego środowiska.