Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 9 listopada 2010 r., sygn. III SA/Po 590/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirella Ławniczak po rozpoznaniu w dniu 09 listopada 2010r. wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi AM na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie ustalenia podatku od spadków i darowizn; postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji. UZASADNIENIE Skarżący Andrzej Mumot, w skardze do sądu administracyjnego na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej utrzymującej w mocy rozstrzygnięcie Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie ustalania Skarżącemu podatku od spadków i darowizn w kwocie 17.259zł, zażądał wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w całości do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy. W uzasadnieniu żądania Wnioskodawca podniósł, że zapłata kwoty oznaczonej w zaskarżonej decyzji przekracza jego możliwości płatnicze i zdolności kredytowe. Uiszczenie przedmiotowej należności wiąże się z koniecznością sprzedaży części zgromadzonego majątku, wobec czego zapłata tej należności narazi go na niepowetowaną szkodę. Do zasadności wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie odniósł się Dyrektor Izby Skarbowej. Wnioskodawca w odpowiedzi na skierowane do niego pismo Dyrektora Izby Skarbowej wyjaśnił, że wniosek o wstrzymanie wykonania skierował do sądu w trybie art. 61 §2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.). Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Na wstępie wyjaśnić należy, że błędne wskazanie podstawy prawnej wniosku nie wpływa na jego dopuszczalność. Zgodnie z art. 64 §3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej p.p.s.a.) do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeśli ustawa nie stanowi inaczej. Zatem stosownie do art. 134 §1 p.p.s.a. przy rozstrzyganiu sprawy z wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Sąd nie jest związany powołaną podstawą prawną. Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej p.p.s.a.) Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu administracyjnego, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Rozważywszy, zarówno prawne, jak i faktyczne skutki wykonania decyzji ustalającej Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od spadku i darowizn, Sąd uznał, że w sprawie zachodzą ustawowe przesłanki dla orzeczenia o wstrzymaniu wykonania decyzji. Wykonanie świadczenia pieniężnego z punktu widzenia następstw prawnych, co do zasady, nie wywołuje niebezpieczeństw określonych w treści przesłanek dla orzeczenia wstrzymania zaskarżonego aktu. Skarżący posiada roszczenie o zwrot bezpodstawnie uiszczonych należności wraz z odsetkami; restytucja całkowita jest zasadą. Niemniej, zgodnie z uzasadnieniem wniosku, wysokość zobowiązania podatkowego przekracza możliwości płatnicze Wnioskodawcy. Skarżący nie posiada także zdolności kredytowych, które pozwoliłyby na zapłatę tej należności. W ocenie Sądu konieczność spieniężenia posiadanego majątku może rodzić nieodwracalne skutki faktyczne. Organy podatkowe, pomimo posiadanych możliwości, nie podważył w żaden sposób twierdzeń Wnioskodawcy. Zatem zważywszy, że wykonanie świadczenia pieniężnego ma także, choć zależne od okoliczności konkretnej sprawy, następstwa faktyczne, Sąd przyjął, że w okolicznościach niniejszej sprawy, wykonanie zaskarżonej decyzji stwarza realne prawdopodobieństwo wystąpienia następstw faktycznych w postaci zachwiania stabilności finansowej Skarżącego o znamionach znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 61 §3 i §5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia. /-/ M. Ławniczak