Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. II SA/Ol 552/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Protokolant Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 listopada 2010 r. sprawy ze skargi Z. K. - reprezentowanej przez opiekuna prawnego R. K. na decyzję Kierownika z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie przyznania świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej - wznowienia postępowania I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 29 grudnia 2009r. R. K. - syn

i opiekun prawny Z. K., wystąpił do Kierownika Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych o zwiększenie jego podopiecznej świadczenia pieniężnego, przyznanego decyzją z 1999r., a przewidzianego

w ustawie z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. We wniosku zwrócono się

o ustalenie przedmiotowego świadczenia za okres niewoli na terenie przedwojennej Polski, czyli od kwietnia 1942r. do stycznia 1945r. Wskazano, że dotychczasowe świadczenie obejmuje przedział czasowy od października 1943 do stycznia 1945r.

i przysługuje za pracę przymusową na terenie III Rzeszy. Powołano się przy tym na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, którym według wnioskodawców przyznał on świadczenie za czas represji, także na terenie II Rzeczpospolitej.

Kierownik Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych postanowieniem z dnia "[...]" wznowił postępowanie administracyjne

w sprawie, a następnie decyzją z dnia "[...]" odmówił uchylenia własnej decyzji z 1999r. przyznającej Z. K. uprawnienie do świadczenia pieniężnego przewidzianego we wspomnianej ustawie z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym... . Organ wskazał, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że Z. K. w okresie od kwietnia 1942r. do września 1943r. wykonywała pracę przymusową w obrębie stałego miejsca zamieszkania, w miejscowości A. Wskazano przy tym na regulację art. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym..., według której represją jest deportacja do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego, w jego granicach sprzed 1 września 1939r. na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945. Powołano się przy tym na wskazany we wniosku wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009r. (sygn. akt K 49/07), gdzie według organu przyjęto, że niezbędnym warunkiem uzyskania prawa do świadczenia pieniężnego określonego w ustawie jest udowodnienie wykonywania pracy przymusowej połączone z wysiedleniem z dotychczasowego środowiska, a to na gruncie przedmiotowej sprawy nie miało miejsca.