Wyrok WSA w Łodzi z dnia 30 listopada 2010 r., sygn. I SA/Łd 826/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski, Sędzia NSA Paweł Janicki, Protokolant Asystent sędziego Paweł Pijewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2010 r. sprawy ze skargi B. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1998 r. i 1999 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzją nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa- Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi doradcy podatkowemu A. K. kwotę 7.200,- ( siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie skarżącej z urzędu

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Ł., powołując się m.in. na art. 10 ust. 2, art. 27 ust. 6 i ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 11, poz. 50 ze zmianami) oraz § 7 ust. 1 pkt 1 i 3, § 43 ust. 4 oraz § 54 ust. 4 pkt 2 i ust. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 156, poz. 1024 ze zmianami) określił B. Z. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za wrzesień i październik 1998 r. oraz prawidłową wysokość kwoty zwrotu tego podatku za marzec, październik, listopad i grudzień 1998 r., a także za okres od lutego do lipca 1999 r. Organ pierwszej instancji ustalił, że B. Z. prowadził w latach 1998-1999 działalność gospodarczą pod nazwą A.. W tym czasie odliczył ponadto podatek naliczony z faktur wystawionych przez firmę B. należącą do R. S., w łącznej kwocie 498.824,26 zł. Organ podatkowy stwierdził, że firma R. S. nie wykonywała działalności pod wskazanym na fakturach adresem. Właściciel firmy nie wskazał innego miejsca prowadzenia działalności, nie zgłosił się również do organu podatkowego z dokumentacją firmy. Od sierpnia 1998 r. zaprzestał składania deklaracji VAT-7 i odprowadzania podatku VAT. Również od sierpnia 1998 r. R. S. zaprzestał składania deklaracji PIT 5 oraz nie złożył zeznania rocznego za 1998 i 1999 r. Deklaracje podatkowe za okres od sierpnia 1998 r. do lipca 1999 r. i za wrzesień 1999 r. firmy B. zostały złożone 24 października 2000 r., zaś wykazane w nich kwoty podatku należnego nie zostały uiszczone. Organ wskazał ponadto, że właścicielka lokalu, w którym R. S. prowadził działalność (K. T.-P.), zeznała, że od lipca 1998 r. w lokalu tym prowadziła działalność już inna firma. Wobec tego, że R. S. nie uiścił podatku należnego wynikającego z wystawionych faktur, organ pierwszej instancji doszedł do przekonania, że podatnik nie miał prawa odliczyć podatku naliczonego wynikającego z tych faktur. Ponadto Inspektor Kontroli Skarbowej stwierdził, że w marcu 1998 r. B. Z. zmniejszył podatek należny w oparciu o 3 faktury korygujące, choć nie dysponował potwierdzeniem odbioru dokumentu przez nabywcę, zaniżając w ten sposób podatek należny o 804 zł.