Wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. II SA/Łd 782/10

Dnia 24 listopada 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA: Grzegorz Szkudlarek Sędziowie Sędzia NSA: Anna Stępień (spr.) Sędzia WSA: Jolanta Rosińska Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Orzechowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2010 roku przy udziale --- sprawy ze skargi A. M. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...]roku, Nr

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] na podstawie art. 1 ust. 1, art. 2 pkt 2 lit. a i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm., dalej ustawy) odmówił A. M. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, iż ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że strona nie spełniła ustawowego warunku deportacji określonego w art. 2 pkt 2 lit. a wskazanej ustawy. Powyższa decyzja stała się ostateczna.

W dniu 24 lutego 2010 r. do organu wpłynęło pismo, w którym A. M. zwrócił się o ponowne rozpatrzenie sprawy. Swoje żądanie uzasadnił zmianą prawa na jego korzyść.

W dniu [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wydał decyzję na podstawie art. 154 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej K.p.a.) oraz art. 2 i art. 4 ustawy, którą odmówił uchylenia decyzji własnej z dnia [...].

W uzasadnieniu decyzji organ administracji stwierdził, iż A. M. w złożonym wniosku nie precyzował trybu jego rozpatrzenia, dlatego pismo zostało zakwalifikowane jako wniosek o uchylenie decyzji ostatecznej w trybie art. 154 K.p.a. Dalej organ, powołując się na powołany przepis, stwierdził, że wnioskodawca nie wskazał, by za uchyleniem decyzji przemawiał interes społeczny lub słuszny interes strony. Okoliczności, na które powołuje się strona we wniosku, takiej oceny nie uzasadniają, ponieważ od dnia wydania decyzji o odmowie przyznania przedmiotowego uprawnienia stan prawny i orzecznictwo Kierownika Urzędu nie uległ zmianie. Ponadto organ zauważył, że jest związany przepisami prawa i słuszny interes strony nie może się sprowadzać do obchodzenia przepisów.