Wyrok WSA w Kielcach z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. II SA/Ke 616/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.), Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Małgorzata Rymarz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 listopada 2010 r. sprawy ze skargi Bożeny Marszałek i Romana Marszałka na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję Burmistrza Gminy W. z dnia [...] odmawiającą ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku opieki zdrowotnej - przychodni lekarskiej z apteką wraz z niezbędnymi obiektami infrastruktury technicznej, na terenie działki numer ewidencyjny 4640/33 położonej we W., jako nie wypełniającej warunku określonego w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ II instancji ustalił, że opisana wyżej decyzja odmawiająca ustalenia warunków zabudowy zapadła na podstawie art. 59 ust. 1, 60, 61 i 64 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, po rozpatrzeniu wniosku H. i D. S. z dnia 2 marca 2010 r., którzy złożyli też odwołanie od tej decyzji. W odwołaniu zakwestionowali pogląd organu I instancji, że proponowana zabudowa jest sprzeczna z funkcją wyznaczoną przez istniejący, dominujący stan zagospodarowania terenu w obszarze analizowanym, tj. zabudową mieszkaniową jednorodzinną. Organ nie wziął bowiem pod uwagę, że przychodnia lekarska wraz z apteką zaliczana jest do usług podstawowych i stanowi element infrastruktury społecznej, stanowiącej uzupełnienie zabudowy mieszkaniowej.

Dokonując oceny zasadności podjętego rozstrzygnięcia SKO uznało, że pogląd organu I instancji, który spowodował odmowę ustalenia warunków zabudowy, nie został prawnie uzasadniony, ponieważ decyzja Burmistrza Gminy W. nie wskazuje jaki konkretnie przepis prawa stanowiący podstawę odmowy ustalenia warunków zabudowy został naruszony. Obowiązek przytoczenia takiego przepisu wynika bowiem z art. 56 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu, który stanowi, że nie można odmówić ustalenia warunków zabudowy, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Brak wskazania takiego przepisu świadczy również o naruszeniu art.107 § 3 kpa, zgodnie z którym uzasadnienie prawne to wyjaśnienie podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa. Organ II instancji podzielił również pogląd odwołujących się, że przychodnię lekarską wraz z apteką należy zaliczyć do usług podstawowych, stanowiących element infrastruktury społecznej i uzupełniających funkcje zabudowy mieszkaniowej. Kolegium podniosło też, że określenie granic przyjętego obszaru analizowanego wyznaczonego stosownie do treści § 3 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wymaga szczegółowego uzasadnienia, co wynika z utrwalonego orzecznictwa sądowego. W tym zakresie Kolegium uznało, że organ I instancji nie dokonał wyczerpującego rozpatrzenia i oceny całego materiału dowodowego co oznacza, że nie podjął wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego w sprawie. Organ II instancji zalecił również wnikliwe przeanalizowanie wskazanego w art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu wymogu tzw. dobrego sąsiedztwa.