Postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 29 listopada 2010 r., sygn. II SA/Gl 1134/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B.P., A. B. na pismo Prezydenta Miasta K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie opłaty za wydanie karty pojazdu postanawia: odrzucić skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...]r. B. P. i A. B. zwrócili się do Prezydenta Miasta K. z wnioskiem o zwrot kwoty 425 zł tytułem niesłusznie pobranej opłaty za wydanie karty pojazdu marki "A" , zarejestrowanego w dniu [...]r. pod nr rejestracyjnym [...]. Również z takim wezwaniem wystąpił B. P. w piśmie z dnia [...]r. z związku z zawyżoną opłatą za wydanie karty pojazdu marki "B", zarejestrowanego w dniu [...]r. pod nr rejestracyjnym [...]. Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie wnioskodawcy wskazali, że przepis, na podstawie którego pobrano opłatę, Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04, uznał za niezgodny z Konstytucją oraz przepisami ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym.

W odpowiedzi na powyższe żądanie, w piśmie z dnia [...]r., nr [...]oraz w piśmie z dnia [...]r. [...] wydanymi z upoważnienia Prezydenta Miasta K. poinformowano B. P. i A. B., że nie ma podstaw do zwrotu uiszczonej opłaty, gdyż konieczność poniesienia spornej opłaty wynikała z obowiązujących w momencie rejestracji pojazdu przepisów prawa. Wyjaśniono, że pobranie kwoty 500 zł za wydanie karty pojazdu nastąpiło w prawidłowej wysokości stosownie do ówcześnie obowiązującego § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. nr 137, poz. 1310 ze zm.). Odnosząc się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego wskazano, że w niniejszej sprawie nie ma on zastosowania, gdyż powołany przepis rozporządzenia utracił moc z dniem [...]r., a więc po opłaceniu karty pojazdu. Jednocześnie pouczono B. P. i A. B. o możliwości wniesienia w sprawie zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu stosownie do treści art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej zwanej p.p.s.a., skargi do sądu administracyjnego za pośrednictwem Prezydenta Miasta K., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, w terminie 14 dni od dnia doręczenia pisma, do usunięcia naruszenia prawa. Pismo z dnia [...]r. B. P. i A. B. otrzymali w dniu [...]r., zaś pismo z dnia [...]r. zostało doręczone B. P. w dniu [...]r. B. P. i A. B. pismem nadanym w placówce pocztowej w dniu [...]r. oraz B. P. pismem z daty wpływu do organu w dniu [...]r. wezwali organ do usunięcia naruszenia prawa. W odpowiedzi na wezwania do usunięcia naruszenia prawa pismami z dnia [...]r. organ podtrzymał stanowisko zawarte w aktach z dnia [...]r., wskazując, że do dnia utraty mocy niezgodnego z prawem przepisu rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu, opłata za kartę pojazdu w wysokości 500 zł była pobierana na podstawie i w granicach obowiązującego prawa. W odpowiedzi na wezwania poinformowano także, iż na niniejsze pisma służy prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego za pośrednictwem organu w trybie przepisu art. 53 p.p.s.a w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi. Jak wynika z akt administracyjnych odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w sprawie [...] została doręczona A. B. w dniu [...]r., zaś B.P. w dniu [...] r., natomiast w sprawie [...] B. P. w dniu [...]r. Pismem (z daty nadania [...]r.) adwokat Z. K. w imieniu B. P. i A. B. zatytułowanym "wezwanie przedprocesowe do zapłaty" wezwał organ do niezwłocznego zwrotu nienależnego świadczenia w postaci opłaty za wydanie karty pojazdu, tj. zwrotu kwoty po 425 zł każdemu z mocodawców w terminie 7 dni, pod rygorem wytoczenia powództwa w trybie nakazowym. Powyższe uzasadnił tym, iż pobrana opłata na podstawie niekonstytucyjnego aktu prawnego, nie może być podstawą do jej zatrzymania. Podniósł, iż skoro odpadła podstawa prawna spełnienia świadczenia, to w myśl przepisów kodeksu cywilnego takie nienależne świadczenie powinno zostać zwrócone. W odpowiedzi na powyższe organ pismem z dnia [...]r., nr [...] poinformował, iż brak jest podstaw do zwrotu części uiszczonych opłat za wydanie kart pojazdów. Nadto wskazał, iż B. P. i A. B. nie złożyli skargi do Sądu w terminie do tego przewidzianym, bowiem Prezydent Miasta K. w pismach z dnia [...]r., nr [...] (w odpowiedzi na wezwanie B. P. i A. B. z dnia [...]r. do zapłaty kwoty stanowiącej nadpłatę za wydanie karty pojazdu marki "A") oraz z dnia [...]r. nr [...] (w odpowiedzi na wezwanie B. P. z dnia [...]r. do zapłaty nadpłaty za wydanie karty pojazdu marki "B" ) odmówił zwrotu części uiszczonych opłat. Przy czym Prezydent na skutek wezwań do usunięcia naruszenia prawa, odpowiadając na powyższe wezwania w pismach z dnia [...]r., nr [...] oraz z dnia [...]r., nr [...], podtrzymał swoje stanowisko, jednocześnie informując o prawie wniesienia skargi w terminie 30 dni od daty doręczenia pisma.