Postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 16 listopada 2010 r., sygn. III SA/Gd 261/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla (spr.), Sędziowie WSA Alina Dominiak, WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Januszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2010 r. sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 14 kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji w sprawie zezwolenia na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych postanawia 1. zamkniętą rozprawę otworzyć na nowo, 2. przedstawić Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej następujące pytanie prawne: Czy przepis art. 1 pkt 11 Dyrektywy nr 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz.U.UE.L.98.204.37 z późn. zm.) powinien być interpretowany w ten sposób, że do "przepisów technicznych", których projekty powinny zostać przekazane Komisji zgodnie z art. 8 ust. 1 wymienionej dyrektywy należy taki przepis ustawowy, który zakazuje zmiany zezwoleń na działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych w zakresie zmiany miejsca urządzania gry, 3. zawiesić postępowanie w sprawie

Uzasadnienie

III SA/Gd 261/10

Uzasadnienie

1. Skarżąca "A" spółka z o.o. z siedzibą w W. jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą polegającą między innymi na organizowaniu i prowadzeniu gier na automatach o niskich wygranych. Na prowadzenie tego rodzaju działalności posiada wymagane przepisami prawa zezwolenie z dnia 1 października 2003r. wydane na 6 lat, a przedłużone następnie decyzją z dnia 14 września 2009r. Zezwolenie dotyczy wielu, wymienionych szczegółowo, konkretnych punktów prowadzenia gier. Skarżąca w celu prowadzenia swej działalności nabywa na rynku wspólnotowym automaty do gier. Skarżąca wystąpiła z wnioskiem o zmianę posiadanego zezwolenia w zakresie określenia jednego z miejsc urządzania gry. Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia 3 lutego 2010r., utrzymaną w mocy kolejną decyzją tego samego organu z dnia 14 kwietnia 2010r. odmówił skarżącej uwzględnienia jej wniosku, powołując się na przepis art. 135 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201 poz. 1540), który zakazuje, by w wyniku zmian decyzji o zezwoleniu nastąpiła zmiana miejsc urządzania gry, z wyjątkiem zmniejszenia liczby punktów gry na automatach o niskich wygranych.