Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 listopada 2010 r., sygn. I SA/Bk 439/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński, Sędziowie sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska (spr.), sędzia WSA Wojciech Stachurski, Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 listopada 2010 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od kwietnia do grudnia 2005 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z [...] marca 2010 r. nr [...] określił S. K. (dalej powoływanemu jako skarżący) zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia do grudnia 2005 r. Podstawą wydanego rozstrzygnięcia było stwierdzenie, że skarżący, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej pod nazwą "K" nie ewidencjonował

i nie deklarował wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów z przeznaczeniem na części od firmy U. oraz obrotu z tytułu ich odsprzedaży na terytorium kraju, a także wewnątrzwspólnotowego nabycia ciągników rolniczych od firmy E. oraz obrotu z tytułu ich odsprzedaży na terytorium kraju.

Po przeanalizowaniu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz zarzutów podniesionych w odwołaniu Dyrektor Izby Skarbowej w B., decyzją z [...] czerwca 2010 r. nr [...] uchylił decyzję organu pierwszej instancji za miesiące od kwietnia do września 2005 r. i umorzył postępowanie w sprawie. W odniesieniu zaś do okresów od października do grudnia 2005 r. uchylił zaskarżoną decyzję i ponownie określił za powyższe okresy kwotę zobowiązania podatkowego w VAT w wysokości wyższej niż zadeklarowano.

Organ odwoławczy zgodził się z ustaleniami organu pierwszej instancji,

że skarżący nie ewidencjonował i nie deklarował wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów z przeznaczeniem na części oraz obrotu z tytułu ich odsprzedaży na terytorium kraju. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdza jego zdaniem, że w 2005 r. brytyjska firma U. dokonała na rzecz skarżącego wewnątrzwspólnotowego nabycia pięciu pojazdów na łączną kwotę 5.125 zł, z przeznaczeniem na części zamienne. Ustaleń w tym zakresie dokonano przede wszystkim w oparciu o informacje przesłane przez brytyjską administrację podatkową, w szczególności faktur VAT, dokumentów CMR, listów przewozowych, mających potwierdzać wywóz towarów poza terytorium Wielkiej Brytanii. Z akt sprawy wynika, że na fakturach VAT wystawionych przez brytyjską firmę widnieje numer NIP nadany skarżącemu przez Pierwszy Urząd Skarbowy w B. Jako nabywca pojazdów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia został natomiast wskazany D. N., posługujący się zamiennie dwoma adresami: w B. i Ł. Adresy te widnieją również na listach przewozowych CMR jako miejsce dostawy samochodów. Pod adresem wskazanym w B. mieści się zakład mechaniczny należący do skarżącego, zaś w Ł. jest zameldowana babcia D. N. - T. G. Z kolei z listów przewozowych CMR, wynika, że odbiorcą samochodów wysyłanych przez D. N. z Wielkiej Brytanii do Polski był D. K. - syn skarżącego, zatrudniony w prowadzonym przez niego zakładzie mechanicznym.