Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 października 2010 r., sygn. II SA/Wa 590/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska Sędzia WSA Adam Lipiński Sędzia WSA Sławomir Antoniuk (spr.) Protokolant Elwira Sipak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2010 r. sprawy ze skargi D. S. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni palnej sportowej - oddala skargę -

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a k.p.a. oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] cofającą D. S. pozwolenie na broń palną sportową.

W uzasadnieniu powyższej decyzji Komendant Główny Policji podniósł, iż Komendant Wojewódzki Policji w [...] ww. decyzję wydał na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji po ustaleniu, iż D. S., posiadacz pozwolenia na broń palną sportową, prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego [...] w L. z dnia [...] września 2009 r. sygn. akt [...], został uznany winnym popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 k.k., tj. kierowania pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości. Organ I instancji uznał zatem D. S. za osobę, co do której zachodzi uzasadniona obawa, iż może użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Od tej decyzji pełnomocnik strony w ustawowym terminie wniósł odwołanie do Komendanta Głównego Policji, zarzucając organowi I instancji obrazę prawa procesowego, tj. art. 7 k.p.a. oraz przepisów prawa materialnego, stanowiących podstawę jej wydania. W ocenie strony, organ I instancji nie wyjaśnił w należyty sposób stanu faktycznego sprawy, bowiem nie uwzględnił okoliczności, iż popełnione przez odwołującego się przestępstwo nie miało żadnego związku z bronią, ponieważ w tym czasie była ona prawidłowo zabezpieczona w miejscu zamieszkania strony. Organ I instancji niezasadnie zatem przyjął, że incydentalne skazanie odwołującego się za to przestępstwo uzasadnia obawę użycia przez niego broni w celach sprzecznych z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, a tym samym stanowi samoistną przesłankę cofnięcia mu pozwolenia. Pełnomocnik strony wskazał również, iż strona prawidłowo przechowuje broń, co potwierdziła przeprowadzona przez organ Policji kontrola w tym zakresie, strona nigdy nie była karana za wykroczenia drogowe, jest długoletnim członkiem Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego, natomiast cofnięcie pozwolenia uniemożliwia jej uprawianie strzelectwa sportowego. Powołując się na powyższe argumenty, a także wskazując, że w niniejszej sprawie brak jest przesłanek do cofnięcia pozwolenia na broń palną - które w jego ocenie zastępuje środek karny w sprawie o przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. - pełnomocnik strony wniósł o uchylenie w całości decyzji i umorzenie postępowania lub uchylenie decyzji i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.