Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 października 2010 r., sygn. III SA/Wa 290/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Kurasz, Sędziowie Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Protokolant Alicja Bogusz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2010 r. spraw ze skarg S. S.A. z siedzibą w W. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] oraz z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania i odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r. 1) uchyla zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je decyzje Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] czerwca 2009r. nr [...] oraz z dnia [...] grudnia 2009r., nr [...] 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasadza, od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz S. S.A. z siedzibą w W. kwotę 150 251 zł (słownie: sto pięćdziesiąt tysięcy dwieście pięćdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

I. Decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. określił Stołecznemu P. S.A. z siedzibą w W. (dalej "Skarżąca" lub "Spółka") zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r. w kwocie 21 160 602 zł.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż przeprowadzona w Spółce kontrola podatkowa wykazała zaniżenie podstawy opodatkowania o kwotę 35 806 298, 56 zł w następstwie zaniżenia przychodów o kwotę 40 845 250 zł, tj. o wartość prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w W. przy ul. P. [...] wraz z prawem własności budynków i budowli zbytych w dniu 23 lipca 2007 r. w celu zwolnienia się z zobowiązania wypłaty wynagrodzenia za umorzone akcje. W ocenie Organu I instancji w przedmiotowej sprawie miały miejsce dwie odrębne czynności prawne. Jakkolwiek, zdaniem Organu, w wyniku zawartej przez strony umowy doszło do spełnienia przez Spółkę świadczenia wobec Miasta W., a więc wygasło zobowiązanie Spółki z tytułu przysługującego Miastu wynagrodzenia, to w wypadku wypłaty wynagrodzenia w postaci przekazania na rzecz wierzyciela składników majątkowych będących własnością dłużnika (nieruchomości) równocześnie dochodzi do odrębnej od nabycia akcji za wynagrodzeniem czynności rozporządzenia prawami majątkowymi należącymi do Spółki. Tym samym zasadne jest stwierdzenie, że przeniesienie na dotychczasowego akcjonariusza Spółki prawa własności posiadanych przez Spółkę składników majątkowych - nieruchomości, skutkuje powstaniem po stronie Spółki przychodu ze zbycia nieruchomości. Organ wskazał, że do ustalenia wysokości ww. przychodu zastosowanie ma art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm., dalej zwanej też "ustawą"), zgodnie z którym przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak ich cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub prawa, przychód określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Ponadto Organ wskazał, że w świetle art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie zbywanej nieruchomości, w momencie przeniesienia prawa własności tej nieruchomości na rzecz Miasta W., w części nie pokrytej odpisami amortyzacyjnymi, stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodów. Wobec powyższego, zdaniem Organu, brak jest możliwości wyłączenia z przychodów podatkowych kwoty z tytułu przeniesienia wartości prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości oraz własności budynków i budowli na niej usytuowanych, a nadto z kosztów uzyskania przychodów kwoty 5 104 243, 46 zł z tytułu kosztu własnego zbycia nieruchomości. W konsekwencji, według Organu, wyłączając w korekcie zeznania CIT- 8 kwotę 35 741 006, 54 zł Spółka naruszyła art. 7 ust. 1 i 2, art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 15 ust. 1 i 4 ustawy. Nadto, zdaniem Organu, Spółka dokonała zawyżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę 65 292 02 zł z tytułu zapłaconych ustawowych odsetek naliczonych od kwoty 199 545, 38 zł zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w W. oraz w związku ze zwrotem kosztów procesu i kosztów zastępstwa procesowego. Według Organu poniesione przez pozwanego w procesie wydatki związane z kosztami sądowymi, wymagają wnikliwej oceny pod kątem ich związku z prowadzoną działalnością w razie ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. Podkreślono, że skoro kwota zasądzona wyrokiem Sądu Okręgowego w W. stanowiła zwrot nienależnie pobranych opłat za energię elektryczną, brak jest podstaw do obciążenia kosztów uzyskania przychodów kwotą poniesioną tytułem odsetek oraz kosztów procesu i zastępstwa procesowego.