Wyrok WSA w Opolu z dnia 26 października 2010 r., sygn. II SA/Op 375/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Jeżewska (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 października 2010 r. sprawy ze skargi T. F., W. J. - Ś. na postanowienie Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia w sprawie usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości 1) uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie głubczyckim z dnia [...], nr [...], 2) określa, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu na rzecz skarżących T. F. i W. J. - Ś. kwotę po 100 zł (sto) dla każdego z nich

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie głubczyckim decyzją z 13 maja 2008r., nr [...], działając na podstawie art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118), nakazał M. K., W. J., T. F., W. F. i Z. F. wykonanie doraźnych zabezpieczeń budynku usytuowanego w G. przy ul. [...]. Decyzja ta stała się ostateczna i podlega wykonaniu. Dokonując kontroli w dniu 23 kwietnia 2009r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie głubczyckim ustalił, że nałożony obowiązek nie został wykonany przez zobowiązanych, zatem pismem z 24 kwietnia 2009r. przesłał zobowiązanym upomnienie wzywające do wykonania nałożonego obowiązku. Następnie, w dniu 1 lipca 2009r. wystawił na każdego ze zobowiązanych tytuł wykonawczy, po czym postanowieniem z 1 lipca 2009r. nałożył na ww. grzywnę w celu przymuszenia w wysokości 5000 zł na każdego zobowiązanego.

Organ odwoławczy po rozpoznaniu zażaleń na powyższy akt postanowieniem z 26 sierpnia 2009r., nr [...], uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując na popełnione przez organ I instancji błędy dotyczące wymiaru grzywny.