Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 27 października 2010 r., sygn. I SA/Gl 575/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak, Sędziowie WSA Wojciech Organiściak (spr.), Bożena Suleja, Protokolant Izabela Maj - Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2010 r. sprawy ze skargi A S.A. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. działając na podstawie art. 233 § 1 pkt.1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. dalej Ordynacja podatkowa) decyzją z dnia [...] roku (Nr [...]) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] (nr [...]) określającą A SA z siedzibą w K. (dalej zwana stroną) zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za rok 2004 w kwocie [...]zł.

W uzasadnieniu podano, iż organ I instancji za przedmiot opodatkowania uznał: budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni użytkowej [...] m2 w stosunku do których zastosowano stawkę podatkową w

wysokości 17,53 zł/m2; budowle, których wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, wynosiła [...] zł. i wobec, których zastosowano stawkę podatkową w wysokości 2% tej wartości; grunty związane

z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni [...] m2 w stosunku do których zastosowano stawkę podatkową w wysokości 0,63 zł/m2; budynki mieszkalne o powierzchni [...] m2 w stosunku do których zastosowano stawkę podatkową w wysokości 0,50 zł/m2 oraz grunty pozostałe o powierzchni [...] m2 w stosunku do których zastosowano stawkę podatkową w wysokości 0,20 zł/m2.

Organ I instancji wskazywał, iż złożona przez stronę deklaracja podatkowa jest nieprawidłowa, albowiem nie obejmuje wszystkich, podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości budowli strony, w tym jej dróg prywatnych. Budowle te zostały zlokalizowane na gruntach, które w ewidencji gruntów i budynków nie zostały sklasyfikowane jako drogi, co w ocenie organu I instancji nie pozwala uznać ich za drogi wewnętrzne. Tymczasem tyko ciągi komunikacyjne ulokowane na gruntach sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako drogi nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, ze względu na obowiązujące w roku 2004 brzmienie art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 121 poz. 844 ze zm. dalej u.p.o.l.). Organ I instancji podkreślał, że w ewidencji gruntów i budynków użytki gruntowe, na których zlokalizowane zostały drogi publiczne albo drogi wewnętrzne w rozumieniu ustawy o drogach publicznych stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2001 r. Nr 38 poz. 454) oznacza się symbolem "dr", natomiast grunty, na których zlokalizowano budowle strony oznaczone zostały symbolem B albo Ba. Organ I instancji stwierdził, że ze względu na brzmienie art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 roku Nr 240 poz. 2027 ze zm.) w sprawie podatkowej jest związany danymi wynikającymi z ewidencji gruntów i budynków.