Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 września 2010 r., sygn. IV SA/Po 907/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Donata Starosta Sędziowie NSA Ewa Makosz-Frymus WSA Maciej Dybowski (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 września 2010 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] września [...] r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania 1. oddala skargę; 2. przyznaje adwokatowi A. D. od Skarbu Państwa (Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P.) wynagrodzenie w kwocie 240 (dwieście czterdzieści) zł podwyższone o kwotę 52,80 (pięćdziesiąt dwa 80/100) zł stanowiącą podatek od towarów i usług - łącznie 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa 80/100) zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca [...] r. nr [...] (dalej decyzja z [...] lipca [...] r.) Burmistrz Gminy i Miasta Nowe S. (dalej Burmistrz) na podstawie art. 104 kpa i art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (j.t. Dz.U. 139/06/993 ze zm., dalej uel bądź ustawa o ewidencji ludności) orzekł o wymeldowaniu R. P. z pobytu stałego z lokalu nr 18 w Ż.

W uzasadnieniu wskazano, że z podaniem o wymeldowanie R. P. z pobytu stałego wystąpił Prokurator Rejonowy w O. W. (dalej Prokurator). Wobec tego wszczęto postępowanie administracyjne z urzędu. Decyzją z dnia [...] grudnia [...] r. nr [...] Wojewoda Wielkopolski (dalej Wojewoda) uchylił decyzję Burmistrza Gminy i Miasta N. S. z dnia [...] kwietnia "2009" [winno być "2008"] r. o wymeldowaniu R. P. z miejsca pobytu stałego w Ż. Wojewoda zalecił dokonanie ustaleń przy ponownym rozpoznaniu sprawy, czy R. P. mieszkał w chwili pożaru, przesłuchania świadków mieszkających w sąsiedztwie dla ustalenia przebywania przez Zainteresowanego na nieruchomości. W toku przeprowadzone postępowania wyjaśniającego ustalono, że R. P. jest zameldowany na pobyt stały w lokalu nr [...] w Ż. od dnia [...] marca [...] r. (po poprawieniu błędu w poprzednim zameldowaniu Ż. [...] z dnia [...] czerwca [...] r.). Pismem z dnia [...] lipca [...] r. Prokurator wniósł o wymeldowanie R. P. podając, że Zainteresowany nie przebywa pod wskazanym adresem, a budynek w którym był zameldowany został spalony dnia [...] stycznia [...] r. W wyjaśnieniach nadesłanych do Urzędu Gminy i Miasta N. S. (dalej Urząd) w dniu [...] sierpnia [...] r. R. P. potwierdził nie przebywanie pod adresem zameldowania na pobyt stały. Dnia [...] października [...] r. przeprowadzono wizję lokalową w obecności funkcjonariusza z Komisariatu Policji w N. S. i pracownika Urzędu, mającego uprawnienia w zakresie konstrukcji budowlanych. Mimo prawidłowego zawiadomienia, Strona nie uczestniczyła w wizji. W trakcie wizji stwierdzono, że budynek w wyniku pożaru nie nadaje się do zamieszkania. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w O. W. podał, że budynek mieszkalny w Ż. [...] jest w złym stanie technicznym i nie nadaje się do zamieszkania. Budynek mieszkalny spalony w [...] r. niszczeje; od tego czasu do chwili obecnej R. P. nie podjął żadnych czynności dotyczących odbudowy budynku. W trakcie rozprawy dnia [...] maja [...] r. przesłuchano w charakterze świadków mieszkańców Ż. - osoby najbliżej zamieszkałe - J. N. (zam. Ż. [...]) i Z. F. (zam. [...]). Każdy z tych świadków zeznał, że nie zna R. P., nie potwierdził przebywania Zainteresowanego pod adresem Ż. [...] przed i po spaleniu budynku mieszkalnego (od [...] marca [...] r. do chwili obecnej). M. K. (zam. [...]) nie przesłuchano ze względu na stan zdrowia, potwierdzony kserokopią karty leczenia szpitalnego. Z. S. - sołtys Ż. zaznała, że nie zna R. P. i nie może potwierdzić Jego zamieszkiwania i przebywania pod wskazanym adresem, mimo codziennego przejeżdżania obok posesji Ż. [...]. J. G. (od 22 lat będący doręczycielem Poczty Polskiej dla rejonu obejmującego Ż.), nigdy nie zastał R. P. na terenie posesji Ż. [...]; awiza zostawiał u sąsiadów z uwagi, że posesja nie ma skrzynki pocztowej. Zna R. P., ale tylko z kontaktów w siedzibie Urzędu Pocztowego N. K., ul. [...], z której R. P. odbiera korespondencję. Biorący udział rozprawie R. P. zeznał, że od chwili zawarcia umowy dzierżawy, w 1993 r., bywał w Ż., a z chwilą zamieszkania przebywał na pobyt stały w Ż., tj. od 31 marca 2006 r. i od tego czasu przebywa w spornym lokalu. Z posesją Ż. [...] graniczy miejscowość G., dnia [...] czerwca [...] r. przesłuchano świadków: Ł. Z. (zam. [...]), K. M. (zam. [...]), M. S. (zam. [...]). Wszyscy zeznali, że mieszkają w bardzo bliskiej odległości od spalonego budynku i nie znają R. P. R. P. nie uczestniczył w tej rozprawie, mimo prawidłowego zawiadomienia. Dnia [...] lipca [...] r. przesłuchano właściciela nieruchomości Ż. [...] T. B., który nabył tę nieruchomość aktem notarialnym w styczniu 2007 r. Zeznał On, że nigdy nie spotkał R. P. na nieruchomości i że nigdy w niej nie mieszkał. Fakt nie przebywania pod adresem Ż. [...] R. P. potwierdził świadek J. B. - poprzedni właściciel tej nieruchomości od lipca 2003 r. do 19 stycznia 2007 r. Wezwany do zapoznania się z zebranym materiałem R. P. nie zgłosił się. Z całego materiału dowodowego wynika, że R. P. nie zamieszkuje w Ż. [...] i do dziś nie podjął żadnych starań w celu odbudowy spalonego budynku. Burmistrz uznał za wiarygodne zeznania obcych dla stron świadków i opinię fachowego nadzoru budowlanego. Nie dano wiary zeznaniom R. P., że przebywa pod wskazanym adresem, że Jego centrum życiowe jest skoncentrowane w miejscu zameldowania na pobyt stały. Podnoszony przez R. P. zarzut o niemożności wejścia na teren sporny lokalu uznał za niezasadny, bowiem nowi właściciele spornego budynku zamieszkują w innej miejscowości, w której skoncentrowane są ich życiowe interesy. Nie budzi wątpliwości, że opuszczenie lokalu ma charakter trwały, skoro budynek, w którym znajdował się lokal, został spalony i nie nadaje się do zamieszkania. Lokal ten nie może stanowić centrum życiowego R. P. W tej sytuacji utrzymanie zameldowania R. P. stanowi fikcję meldunkową. Celem ewidencji ludności jest m. in. rejestracja danych o miejscu pobytu osób (art. 1 ust. 2 uel; k. 194-196 akt administracyjnych).