Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 7 września 2010 r., sygn. I SA/Ol 477/10

 

Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas ( spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant Grzegorz Knop po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 7 września 2010 r. sprawy ze skargi R. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 5.100 zł (słownie pięć tysięcy sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 września 2005r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", którą organ uchylił decyzję organu I instancji w zakresie dotyczącym listopada 2000r. i kwietnia 2001r. i umorzył postępowanie w sprawie a pozostałym zakresie ( tj. za miesiące październik 2000r., od grudnia 2000r. do marca 2001r. oraz od maja do września 2001r.) ustalił zobowiązanie podatkowe za poszczególne miesiące w określonych kwotach oraz określił nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za grudzień 2000r. i styczeń 2001r.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że niezbędne jest przeprowadzenie w sprawie uzupełniającego postępowania dowodowego i rozpatrzenie sprawy w sposób wyczerpujący. W ocenie Sądu, z dowodów zgromadzonych w postępowaniu dotyczącym Spółki A, a włączonych do rozpoznawanej sprawy, wynikało niewątpliwie, że w spółce tej dokonywano obrotu paliwami poza ewidencją , a według dokumentacji prowadzonej w tej spółce, jednym z odbiorców paliw poza ewidencją miało być Przedsiębiorstwo A. Zapisy te nie mogły jednak rozstrzygać, że paliwo rzeczywiście do Przedsiębiorstwa A dotarło. Zeznania świadków w osobach kierowców i głównej księgowej nie potwierdziły tezy, że do skarżącego dostarczano paliwo poza ewidencją. Sąd zalecił także wyjaśnienie jak często na przewożone paliwo wystawiane były tylko dokumenty WZ, dlaczego nie były wtedy wystawiane faktury i czy rzeczywiście faktury te były wystawiane w późniejszym okresie i docierały do odbiorcy. Sąd wskazał także na uchybienie procesowe w postaci nieprzesłuchania wnioskowanych przez skarżącego świadków - właścicieli Spółki A, których zeznania uzyskane w sposób niezgodny z prawem stanowiły jeden z dowodów, na których oparł decyzję organ I instancji. Nieprzeprowadzenie tego dowodu wywołało lukę, która wymagała uzupełnienia. Zeznania tych świadków mogłyby przyczynić się do wyjaśnienia niewątpliwie istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności. Powyższe braki postępowania dowodowego, w ocenie Sądu, wskazywały jednoznacznie na naruszenie art. 122 i 187 § 1 oraz art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)