Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 lipca 2010 r., sygn. VII SA/Wa 87/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska (spr.), , Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka, Protokolant Agnieszka Ciszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lipca 2010 r. sprawy ze skarg W. K., B. P. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2009 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji skargi oddala

Uzasadnienie

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] września 2009 r., znak: [...], na podstawie art. 158 § 1, art. 157 § 1 i § 2, w związku z art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98 poz. 1071 z późn. zm., zwanej dalej K.p.a.), po rozpatrzeniu wniosku Z. C., stwierdził nieważności decyzji Naczelnika Gminy [...] z dnia [...] września 1989 r., znak [...] udzielającej W. K. i H. P. pozwolenia na rozbudowę domu jednorodzinnego mieszkalnego o dwóch lokalach, usytuowanego na działce nr [...] przy ul. P. [...] w U.

W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że wnioskiem z dnia z dnia [...] stycznia 2009 r. Z. C. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Gminy M. z dnia [...] września 1989 r., znak [...].

Organ pierwszej instancji stwierdził, że stwierdzenie nieważności decyzji jest nadzwyczajnym trybem weryfikacji decyzji, stanowiącym wyjątek od zasady trwałości decyzji administracyjnych, zatem stosowane może być wyłącznie w przypadku wystąpienia kwalifikowanych wad decyzji wymienionych w art. 156 § 1 K.p.a. Wśród przesłanek enumeratywnie wymienionych w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. wymienione jest rażące naruszenie prawa. W świetle dotychczasowego jednolitego stanowiska doktryny i orzecznictwa, nie każde (nawet oczywiste), naruszenie prawa może być uznane za rażące, jak również nie ma decydującego znaczenia to, jaki przepis został naruszony. Rażące naruszenie prawa oznacza wadliwość decyzji o szczególnie dużym ciężarze gatunkowym. Naruszenie prawa o rażącym charakterze występuje przede wszystkim wówczas, gdy treść rozstrzygnięcia pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisów prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja taka nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Stanowi to podstawowe kryterium oceny, czy w konkretnym przypadku miało miejsce zwykłe naruszenie prawa czy też przybrało postać kwalifikowanego naruszenia prawa, z którym ustawa wiąże skutek w postaci nieważności decyzji. Nie chodzi przy tym o błędy w wykładni prawa, ale o przekroczenie prawa w sposób jasny i niedwuznaczny.