Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 lipca 2010 r., sygn. III SA/Po 302/10

Dnia 07 lipca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Górecka Sędziowie WSA Marzenna Kosewska ( spr.) WSA Szymon Widłak Protokolant: st. sekr. sąd. Kamila Perkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 lipca 2010 roku przy udziale sprawy ze skargi M. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za rok 2010. oddala skargę /-/ Sz. Widłak /-/ M. Górecka /-/ M. Kosewska

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Burmistrz Miasta i Gminy ustalił dla M. R. z tytułu własności nieruchomości położonej w R. przy ul. [...] podatek od nieruchomości za rok 2010 w kwocie 50,00 zł. Jako podstawę opodatkowania wskazano grunty zabudowane o powierzchni [...] m? opodatkowane według stawki podatkowej w wysokości 0,18 zł./ m? oraz budynki mieszkalne o powierzchni ogółem 116 m?, co do których zastosowano 100% ulgi.

W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy wskazał, że wysokość podatku od nieruchomości ustalono na podstawie informacji o nieruchomości i obiektach budowlanych, i ewidencji gruntów.

W odwołaniu od powyższej decyzji M. R. wniosła o jej zmianę i dokonanie opodatkowania przedmiotowej nieruchomości zgodnie z przepisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, bez zastosowania ulgi z tytułu własności lokalu zabytkowego.

W uzasadnieniu odwołania M. R. podniosła, że zaskarżona decyzja jest niezgodna z aktualnym stanem prawnym własności przedmiotowej nieruchomości. Wskazała na przedłożoną w postępowaniu podatkowym ugodę z dnia 17 października 2009 r. zawartą przed Sądem Rejonowym w sprawie [...], z której wynika, iż stała się wyłączną właścicielką położonego na parterze lokalu mieszkalnego w spornej nieruchomości o powierzchni 116,06 m? oraz współwłaścicielką gruntu o powierzchni 275 m?. Odwołująca zaznaczyła, że w złożonej deklaracji do opodatkowania podatkiem od nieruchomości, celowo nie podała, że wnosi o zwolnienie będącego jej wyłączną własnością lokalu od podatku z tytułu zabytku, ponieważ nie stać jej na ponoszenie wysokości kosztów utrzymania budynku zabytkowego i stosowania się do wymagań konserwatora zabytków. Zarzuciła, że pomimo powyższego organ I instancji dokonał zwolnienia części budynku od podatku, przy czym nie podał żadnej podstawy prawnej ani koniecznego uzasadnienia.