Wyrok WSA w Lublinie z dnia 2 lipca 2010 r., sygn. I SA/Lu 177/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek (sprawozdawca), Sędziowie WSA Wojciech Kręcisz,, NSA Danuta Małysz, Protokolant Referent Ewelina Piskorek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 2 lipca 2010 r. sprawy ze skargi B. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego za 2008 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania B. O., uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] określającą zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne za 2008 r. - w części dotyczącej określenia wysokości ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za 2008 r., wg stawki 3% oraz łącznej wysokości zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne za rok 2008, i w tym zakresie umorzył postępowanie, a w pozostałej części, tj. w zakresie określenia niezaewidencjonowanego przychodu za 2008 r. w kwocie 21.450 zł i ryczałtu od tego przychodu w kwocie 8.937 zł - utrzymał decyzję I instancji w mocy.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że decyzją z dnia [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego określił B. O. zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne za 2008 r. w łącznej kwocie 9.224 zł (287 zł+8.937 zł).

Podstawą wydania decyzji były ustalenia poczynione w trakcie kontroli podatkowej, wskazujące na zaniżenie przychodu w prowadzonej ewidencji przychodów, którą uznano za nierzetelną, z uwagi na niezaewidencjonowanie przez podatniczkę przychodu z tytułu wypłaty odszkodowania uzyskanego od ubezpieczyciela w związku ze szkodą samochodu osobowego.

W odwołaniu od powyższej decyzji strona zarzuciła naruszenie art. 122, art.187 § 1 oraz art. 191 Ordynacji podatkowej poprzez przyjęcie, iż samochód marki Peugeot Partner stanowił składnik majątku związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, art. 193 § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej poprzez przyjęcie, iż ewidencja przychodów była prowadzona nierzetelnie oraz art. 14 ust. 2 pkt 12) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem podatniczki, skoro samochód marki Peugeot Partner nie był ujęty w wykazie środków trwałych to nie był składnikiem majątkowym związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Fakt wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej samochodu, nie oznacza, że samochód ten był składnikiem majątkowym związanym z prowadzoną działalnością. Przedmiotowy samochód był wykorzystywany do celów prywatnych. W ocenie strony pojęcia "wykorzystywania" i "związek z działalnością" nie oznaczają tego samego.