Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 czerwca 2010 r., sygn. II SA/Wa 490/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska, Sędziowie Janusz Walawski, Olga Żurawska - Matusiak (spr.), Protokolant Bartosz Piwoński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi L. R. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] z [...] grudnia 2009 r.; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z [...] grudnia 2009 r. Marszałek Województwa [...] , na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 8c, art. 71 ust. 1 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), art. 67 ust. 3 i 71 ust. 1 pkt b (ii) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników, osób pracujących na własny rachunek i członków ich rodzin przemieszczających się w obrębie Wspólnoty (Dz. U. (WE) L 149 z 5 lipca 1971 r. ze zm.) oraz art. 104 kpa, odmówił przyznania L. R. (dalej jako skarżący) prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ wskazał, że skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych po okresie zatrudnienia w Wielkiej Brytanii i, że nie posiada on okresów zatrudnienia spełnionych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W Wielkiej Brytanii przebywał od 10 kwietnia 2005 r. do 31 lipca 2009 r. i tam posiadał okres ubezpieczenia. Po powrocie do Polski w dniu 17 września 2009 r. zarejestrował się w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna.

Powołując się na przepisy rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie organ wskazał, iż zgodnie ze złożonymi oświadczeniami w okresie zatrudnienia za granicą skarżący posiadał swoje zwykłe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii i tam koncentrowały się jego najważniejsze interesy życiowe. Zwrócił przy tym uwagę, że skarżący był zatrudniony w Wielkiej Brytanii na czas nieokreślony u jednego pracodawcy i sam rozwiązał stosunek pracy poprzez rezygnację. W ocenie organu należ z tego wnosić, że centrum interesów życiowych skarżącego koncentrowało się na terytorium Wielkiej Brytanii. Dlatego też nie można uznać, że skarżący jest osobą powracającą na terytorium państwa w którym mieszka. W konsekwencji nie może skorzystać z uprawnień zawartych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1408/71. Nadto organ wskazując na treść przepisu art. 67 ust. 3 ww. rozporządzenia uznał, że nie jest możliwe uwzględnienie okresów zatrudnienia i ubezpieczenia spełnionych na terenie Wielkiej Brytanii przy ustalaniu prawa do zasiłku dla bezrobotnych w Polsce z uwagi na fakt, iż skarżący nie spełnił przesłanki ostatniego okresu ubezpieczenia na terytorium Polski.