Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 15 czerwca 2010 r., sygn. II SA/Ol 103/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie Sędzia WSA Irena Szczepkowska Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Protokolant Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi I.i T.D na decyzję Wojewody z dnia "[...]". nr "[...]" w przedmiocie projektu budowlanego i pozwolenia na budowę budynku usługowo-mieszkalnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; 2. zasądza od Wojewody na rzecz skarżących kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 22 października 2009 r. Starosta S. zatwierdził E.J. projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę budynku usługowo - mieszkalnego, stanowiącego rozbudowę istniejącego budynku wraz ze zmianą sposobu użytkowania lokalu mieszkalnego na lokal usługowy, na działkach o numerach: "[...]". W uzasadnieniu Starosta podał, że teren ten objęty jest ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Śródmieścia Miasta S. - Jednostka C, zatwierdzonego uchwałą Nr XLlV/433/02 Rady Miejskiej w S. z dnia 12 czerwca 2002 r., w którym oznaczono go symbolem 6MU i przeznaczono pod zabudowę mieszkalno-usługową. Teren ten położony jest w strefie pełnej ochrony konserwatorskiej i ochrony archeologicznej. Starosta wskazał, że Wojewódzki Konserwator Zabytków postanowieniem z dnia 25 września 2009 r. uzgodnił pozytywnie przedmiotowy projekt budowlany w trybie art. 39 ust. 3 Prawa budowlanego. Odnosząc się do zarzutów podniesionych przez wspólnotę mieszkaniową budynku przy ul. B.5 stwierdził, że organ architektoniczno - budowlany nie posiada kompetencji do sprawdzania projektu budowlanego pod względem prawidłowości zastosowanych rozwiązań konstrukcyjnych. Możliwość zaistnienia katastrofy budowlanej nie stanowi przesłanki do odmowy wydania pozwolenia na budowę. Zauważył, że już w okresie opracowywania planu miejscowego były w ścianie szczytowej istniejącego budynku otwory okienne. Okna te znajdują się w pomieszczeniach, które nie są przeznaczone na pobyt stały ludzi. Stwierdził ponadto, że przedstawione przez wspólnotę mieszkaniową warunki nie wiążą organu wydającego pozwolenie na budowę.