Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 maja 2010 r., sygn. VIII SA/Wa 495/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Mazur, Sędziowie Sędzia WSA Marek Wroczyński, Sędzia WSA Leszek Kobylski /sprawozdawca/, Protokolant Aleksandra Borkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2010 r. sprawy ze skargi S.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległego podatku od towarów i usług za 1999 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2009 r. znak [...] Dyrektor Izby Skarbowej w W. działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 oraz art. 220 w związku z art. 67a § 1 pkt 3 , art. 67b § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z póź. zm.) po rozpatrzeniu odwołania S. K. od decyzji Naczelnika P. Urzędu Skarbowego w R. z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] odmawiającej umorzenia zaległego podatku od towarów i usług za 1999 r. w łącznej kwocie [...] zł wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie [...] zł naliczonymi na dzień złożenia wniosku (tj. [...] grudnia 2008 r.) - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Powyższa decyzja została wydana na podstawie następującego stanu faktycznego.

Wnioskiem z dnia [...] grudnia 2008 r. (uzupełnionym następnie w dniach [...] grudnia 2008 r. i [...] stycznia 2009 r.) S. K. wystąpił do Naczelnika P. Urzędu Skarbowego w R. o umorzenie zaległości podatkowej powstałej z tytułu niezapłacenia należnego podatku od towarów i usług, wynikającego z decyzji Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] czerwca 2002 r. [...], w której określono zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 1999 r. w kwocie [...] zł i odsetki za zwłokę w kwocie [...] zł. Następnie w piśmie doprecyzowującym wniosek S. K. określił (bez podania kwoty), iż występuje o umorzenie całości zobowiązania podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług za 1999 r. wraz z należnymi odsetkami w ramach pomocy de minimis. Opisując szczegółowo przyczynę powstania przedmiotowej zaległości (w którym kwestionuje zasadność wydania przedmiotowej decyzji i obciążenia jej skutkami) wskazał, iż jego zdaniem nie istnieją żadne realne możliwości spłaty należności podatkowych z 1999 r. Jednocześnie wystąpił z wnioskiem o zawieszenie czynności egzekucyjnych twierdząc, iż uniemożliwiają mu prowadzenie działalności gospodarczej. W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku S. K., powołując się na stosowne przepisy ustawy Ordynacja podatkowa tj. między innymi art. 67a i d oraz art. 22 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej stwierdził, iż w wydawnictwach stanowiących interpretację wymienionych przepisów Ordynacji wskazuje się, iż istotną przesłanką umorzenia jest fakt, iż jej zastosowanie odciąży organy podatkowe od obsługiwania i wykazywania zaległości podatkowych, które są w rzeczywistości nie ściągalne. Wskazał także, iż ma to szczególne znaczenie w sytuacjach gdy podatnik działał w dobrej wierze, a naliczony podatek nie powstał na skutek przestępstwa lub innych czynności, które doprowadziły do wskazania nieprawdziwych informacji w prowadzonych księgach podatkowych. Jego zdaniem składany wniosek o umorzenie zaległości w pełni wyczerpuje wymogi takiej interpretacji i zasługuje na uwzględnienie przy podejmowaniu decyzji w tej sprawie.