Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 maja 2010 r., sygn. IV SA/Po 103/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Ewa Makosz-Frymus Sędziowie WSA Maciej Dybowski ( spr ) WSA Izabela Kucznerowicz Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Frankowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2010 r. sprawy ze skargi [...] z o.o w Warszawie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 01 grudnia 2008 r. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie [...][...] (dalej Spółka) wystąpiła o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie stacji bazowej [...] Sp. z o.o. [...] na działce nr [...] w Poznaniu przy ul. G. [...] (k. 1-17 akt administracyjnych).

Decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] czerwca 2009 r.) Prezydent Miasta P. (dalej P.) na podstawie art. 50 ust. 1 i art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 80/03/717 ze zm., dalej upzp) i art. 104 kpa, odmówił ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego dla stacji bazowej [...] Sp. z o.o. [...], na działce nr [...] z arkusza mapy [...], obręb J., w P., przy ul. G. [...].

W uzasadnieniu wskazano, że planowaną inwestycję przewidziano na terenie nie objętym obecnie miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i w związku z tym, zgodnie z art. 50 upzp, inwestycja celu publicznego jest lokalizowana w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Organ, zgodnie z art. 53 ust. 4 i 5 upzp, wystąpił do Zarządu Dróg Miejskich (dalej ZDM) o uzgodnienie lokalizacji inwestycji celu publicznego. Pismem z dnia 26 marca 2009 r., ZDM zaopiniował pozytywnie ową inwestycję. W wyniku przeprowadzonej wizji w terenie i analizy cech zabudowy i zagospodarowania terenu na obszarze, którego wniosek dotyczy ustalono, że ów teren pełni funkcję usługową - zabudowany jest budynkiem, w którym mieści się warsztat samochodowy. Proponowana lokalizacja stacji bazowej na terenie działki położonej przy ul. G. [...] przewiduje posadowienie stacji bazowej w rejonie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Wysokość zabudowy w tym obszarze nie przekracza 2 kondygnacji nadziemnych ( w tym poddasze użytkowe) maksymalnie 9,00 m. W pobliżu (ok. 270 m) przy ul. G. [...] istnieje już analogiczna konstrukcja (maszt na budynku mieszkalnym jednorodzinnym) o wysokości ok. 17,00 m - wysokość budynku wraz z masztem, widoczna z miejsca proponowanej lokalizacji kolejnej stacji bazowej. W związku z tym istnieje możliwość budowy stacji bazowej telefonii komórkowej, jednak do wysokości istniejącego już masztu na działce przy ul. G. [...]. Zasadnym byłoby, gdyby proponowaną stację bazową tj. antenę zainstalowano na już istniejącym maszcie na dachu budynku przy ul. G. [...]. Taka lokalizacja anten na już istniejącym maszcie nie wprowadziłaby kolejnego masztu, który zupełnie nie pasuje do niskiej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i ingeruje w skończoną całość urbanistyczną ul. G. W związku z tym zwrócono się do inwestora o stanowisko dotyczące korekty złożonego wniosku w zakresie zmiany wysokości masztu lub ewentualnego zlokalizowania anten na już istniejącym maszcie przy ul. G [...] i wezwano go do zmiany konstrukcji masztu z formy wieży kratowej przypominającej zabudowę przemysłową na formę słupa, która już występuje na analizowanym terenie - słupy pod linie energetyczne. Wnioskodawca nie wprowadził korekty do swego wniosku i organ ponownie stwierdził, wskazując owe argumenty, że: dwa maszty oddalone od siebie o około 270 m zmienią diametralnie panujące w tym rejonie stosunki przestrzenne; obszar utraci całkowicie charakter niskiej zabudowy jednorodzinnej na rzecz charakteru przemysłowo-produkcyjnego. Prezydent odmówił ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego z uwagi na nie spełnienie wymogów z art. 1 ust. 1 i 2 upzp. Posiadane przez Wnioskodawcę pozytywne uzgodnienia pochodzące od organów współopiniujących inwestycję nie przesądzają o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, bowiem Wydział Urbanistyki i Architektury rozpatruje zebrane w sprawie materiały pod kątem urbanistyki i architektury. W związku z tym tutejszy organ winien stać na straży ładu przestrzennego (k. 79-84 akt administracyjnych).