Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 27 maja 2010 r., sygn. I SA/Ol 169/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie Sędzia WSA Zofia Skrzynecka (spr.),, Sędzia WSA Renata Kantecka, Protokolant Krzysztof Dzieliński, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 27 maja 2010r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za 1999r. po wznowieniu postępowania oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania Spółki A z siedzibą w G., utrzymał w mocy własną decyzję z dnia "[...]", Nr "[...]", w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej Izby Skarbowej z dnia "[...]" w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 1999 r.

Z przedstawionych Sądowi wraz ze skargą akt administracyjnych sprawy wynikało, że Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w dniu "[...]" wydał wobec Spółki B decyzję Nr "[...]", w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 1999 r. Podstawę wydania tej decyzji stanowiły ustalenia organu kontroli skarbowej, z których wynikało, że prowadzone przez stronę księgi podatkowe są nierzetelne w zakresie ewidencji za 1999 r. przychodów ze sprzedaży bezrachunkowej (oleju napędowego, etylin, oleju opałowego, gazu propan - butan, akcesoriów samochodowych, artykułów przemysłowych spożywczych). W związku z powyższym, organ wyliczył wielkość sprzedaży bezrachunkowej jako różnicę pomiędzy ilością towaru wprowadzonego do obrotu z uwzględnieniem stanów początkowego i końcowego, a ilością towarów sprzedanych na rachunki i faktury z uwzględnieniem zużycia na potrzeby własne. Przy wyliczeniu wielkości obrotu bezrachunkowego uwzględniono ubytki naturalne oraz dokonano przeliczenia jednostek masy na objętościowe na podstawie opinii sporządzonej na zlecenie organu przez biegłego A.M. ze Stowarzyszenia C w O. Uwzględniono również określone w przedłożonej przez stronę opinii W.M. ubytki transportowe od zakupów z Spółki D oraz paliw dostarczanych własnym transportem. Organ I instancji obliczył obrót niezaewidencjonowany jako iloczyn towaru wydanego do sprzedaży i uśrednionej ceny sprzedaży z uwzględnieniem marży. Następnie, biorąc pod uwagę wielkość sprzedaży w poszczególnych stawkach podatku od towarów i usług wykazaną w deklaracjach VAT-7, organ dokonał podziału sprzedaży niezaewidencjonowanej w poszczególnych miesiącach 1999 r. i obliczył, iż strona zaniżyła należny podatek w łącznej wysokości 164.158 zł.