Wyrok WSA w Lublinie z dnia 20 maja 2010 r., sygn. II SA/Lu 160/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński,, Sędzia WSA Ewa Ibrom, Protokolant Starszy referent Beata Basak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 maja 2010 r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zakazu z zakresu nadzoru weterynaryjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Wojewódzki Lekarz Weterynarii utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Lekarza Weterynarii z dnia [...] zakazującą S. S. stosowania w karmieniu lisów oskórowanych tuszek, części tuszek oraz narządów wewnętrznych lisów. W uzasadnieniu decyzji podano, że stosownie do art. 22 Rozporządzenia (WE) Nr 1774/2002 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. UE.L. 273.1 z 10 października 2002 r.) zabronione jest w używanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów przetworzonych w przypadku karmienia zwierząt przetworzonym białkiem pochodzącym z tuszy lub części tuszek zwierząt tego samego gatunku. Zakaz ten został przez stronę naruszony, skoro w złożonym oświadczeniu wskazała, że 500 sztuk tuszek lisich zostało wykorzystanych jako karma lisów. Organ podkreślił, że z treści pkt 7 i 10 Preambuły do Rozporządzenia wnosić należy, iż zakaz ten jest wynikiem dbałości o uniknięcie ryzyka rozproszenia czynników chorobotwórczych i pozostałości substancji szkodliwych. Dlatego, jak dowodził organ, w żywieniu zwierząt powinno być stosowane białko przetworzone i nie z tego samego gatunku oraz uzyskane z surowca kategorii 3, co wynika z załącznika 1 pkt 42 do Rozporządzenia. Tuszki natomiast i części tuszek z oskórowanych lisów stanowią materiał kategorii 2 wymieniony w art. 5 pkt 1 lit. g) - produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego inne, niż surowiec kategorii 1 lub 3. Organ zaznaczył, że zgodnie z art. 23 Rozporządzenia Państwa Członkowskie mogą zezwolić na używanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w szczególności surowca kategorii 2 przy założeniu, że nie pochodzą od zwierząt, które zostały ubite lub padły z powodu obecności lub podejrzenia choroby przenoszonej na ludzi lub zwierząt, do karmienia zwierząt futerkowych pod nadzorem właściwych władz oraz zgodnie z zasadami ustanowionymi w załączniku IX. Powyższe odstępstwa zostały wprowadzone dla Finlandii i Estonii decyzjami Komisji Europejskiej z dnia 12 maja 2003 r. (decyzja nr 2003/324/WE) oraz z dnia 29 kwietnia 2004 r. (decyzja nr 2004/434/WE), które uchylają zakaz powtórnego przetworzenia wewnątrzgatunkowego zwierząt futerkowych dla wymienionych w tych decyzjach gatunków zwierząt: lisów i szopów praczy. Powyższego odstępstwa od zakazu stosowania ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego w postaci surowca, jak i przetworzonego białka w karmieniu zwierząt tego samego gatunku nie wprowadzono w stosunku do Polski, co oznacza, że decyzja organu I instancji jest uzasadniona.