Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2010 r., sygn. IV SA/Wa 1603/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marian Wolanin (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Kaja Angerman,, Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Protokolant Marek Bereziński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2010 r. sprawy ze skarg Burmistrza Miasta P i Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia - oddala skargi -

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska po rozpatrzeniu odwołań od decyzji Wojewody [...] nr [...] z dnia [...] listopada 2008 r. o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie autostrady [...] na odcinku od granicy województwa [...] w km [...] do węzła [...] (z węzłem) w km [...] uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej pkt II.3, II.12, II.15, II.16, II.17, II.19, III.4, III.7, III.19, III.21, III.23, III.25 i III.27 i w tym zakresie orzekł co do istoty sprawy, a w pozostałym zakresie utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2008 r.

W obszernym uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano m.in., że w ramach sporządzania raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko dla przedmiotowej inwestycji wykonano obliczenia rozprzestrzeniania się dźwięku na terenach zlokalizowanych w sąsiedztwie autostrady w celu oceny oddziaływania inwestycji na klimat akustyczny. Do obliczeń wykorzystano francuską metodę NMPB Routes -- 96, zgodną z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 02.10.2007 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów poziomów w środowisku substancji lub energii przez zarządzającego drogą, linią kolejową, linią tramwajową, lotniskiem, portem (Dz. U. Nr 192, poz. 1392) oraz Polską Normą PN ISO 9613-2 "Akustyka. Tłumienie dźwięku podczas propagacji w przestrzeni otwartej". Obliczenia wykonano w płaszczyźnie usytuowanej na wysokości 2 m nad poziomem terenu z uwagi na fakt, iż większość budynków zlokalizowanych w sąsiedztwie projektowanej autostrady posiada jedną kondygnację mieszkalną wymagającą ochrony przeciwdźwiękowej. Dodatkowo w metodzie francuskiej NMPB - Routes 96 określono, iż punkty immisji powinny być zlokalizowane na wysokości nie mniejszej niż 2 m, co jest zgodne z założeniami przyjętymi w raporcie. Wskazano również, że w powołanym rozporządzeniu Ministra Środowiska nie ma ściśle określonej wysokości, na jakiej należy wykonywać obliczenia rozprzestrzeniania się dźwięku, a jedynie szczegółowe wytyczne dotyczące wyłącznie lokalizacji punktów pomiarowych (referencyjnych i dodatkowych), a nie płaszczyzny obliczeniowej w przypadku wykonywania map rozprzestrzeniania się dźwięku. Dodatkowo podkreślono, że zaskarżona decyzja nakłada na inwestora obowiązek wykonania analizy porealizacyjnej m.in. w zakresie oceny skuteczności zastosowanych rozwiązań mających na celu zapewnienie ochrony terenów zabudowy mieszkaniowej przed hałasem oraz zastosowania odpowiednich środków ochronnych w sytuacji stwierdzenia przekroczeń dopuszczalnych norm hałasu.