Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2010 r., sygn. III SA/Wa 2334/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia WSA Maciej Kurasz (spr.), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej płatnika z tytułu nie pobranego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych oraz określenia wysokości nie pobranego w kwietniu 2005 r. zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 245 zł (dwieście czterdzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. W trakcie postępowania kontrolnego przeprowadzonego wobec "C." Sp. z o.o. (dalej "Skarżąca" lub "Spółka") za rok 2005 r., Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. ustalił, że Skarżąca jako płatnik, (tj. "R. L." Sp. z o.o. przejęta w dniu 14 kwietnia 2005 r. przez "R. T." Sp. z o.o., a następnie z dniem 20 grudnia 2005 r. ta ostatnia przejęta przez C. Sp. z o.o.), nie pobrała i nie zadeklarowała zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat dokonanych w kwietniu 2005 r. na rzecz niemieckiej Spółki z o.o. "K. mbH", (dalej - "K.") za udostępnienie wagonów czteroosiowych do transportu materiałów pyłowych na rzecz Spółki celem ich użytkowania.

2. W dniu [...] czerwca 2009 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wydał decyzję orzekającą o odpowiedzialności podatkowej Skarżącej jako płatnika z tytułu niepobranego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych należnego od wypłat dokonanych na rzecz K. oraz określił wysokość niepobranego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych za kwiecień 2005 r. Jednocześnie organ podatkowy pierwszej instancji, na podstawie art. 93 § 1 w zw. z art. 93 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej jako "ustawa Ord. pod") uznał, że Spółka w wyniku połączenia przez przejęcie, wstąpiła we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się spółek. W oparciu o interpretację przepisów art. 21 ust. 1, art. 26 ust. 1, art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; dalej - "p.d.o.p."), art. 12 ust. 1 - 3, art. 3 ust. 2 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90; dalej - "umowa" lub "umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania") oraz analizę materiału dowodowego, organ podatkowy pierwszej instancji doszedł do przekonania, że wypłatę należności przez Spółkę na rzecz K. (posiadającej wymagany prawem certyfikat rezydencji) za udostępnienie wagonów do transportu materiałów pyłowych należało zakwalifikować jako należności licencyjne w rozumieniu art. 12 umowy. Wobec tego Spółka zobowiązana była, jako płatnik do pobrania zryczałtowanego podatku w Polsce z zastosowaniem stawki 5%.