Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2010 r., sygn. III SA/Wa 2167/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędzia WSA Anna Wesołowska (sprawozdawca), Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi M. z siedzibą w D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odsetek z tytułu nieterminowego zwrotu podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2005 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz M. z siedzibą w D. kwotę 5.496 zł (słownie: pięć tysięcy czterysta dziewięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Wnioskiem z [...] września 2008 r. Spółka M. z siedzibą w Niemczech (Skarżąca) wystąpiła o wypłatą oprocentowania od nieterminowego zwrotu podatku VAT za 2005 rok. W uzasadnieniu wskazała, że wnioskiem z [...] czerwca 2006 roku wystąpiła o zwrot podatku od towarów i usług za okres od stycznia 2001 do grudnia 2005 roku, ostateczną zaś decyzję organ wydał w tej sprawie [...] lipca 2008 roku. Jako podstawę prawną swojego wniosku Skarżąca powołała art. 87 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług zwaną (Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zm.) dalej zwaną u.p.t.u. Skarżąca podniosła, że różnicowania traktowania podmiotów otrzymujących zwrot podatku VAT w zależności od ich siedziby czy też faktu zarejestrowania w Polsce jest nieuzasadnione i stanowi naruszenie zakazu dyskryminacyjnego traktowania wynikającego z art. 49, 48 i 12 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Na uzasadnienie swojego stanowiska Skarżąca przywołała również orzeczenia sądów administracyjnych.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00