Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 20 kwietnia 2010 r., sygn. II SA/Ol 147/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. B. na pismo Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie mianowania na stopień służbowy postanawia odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej w O. działając na podstawie art. 223 ust. 1 i ust. 4 oraz art. 115 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o Służbie Celnej mianował J.B. na stopień aspiranta celnego w korpusie aspirantów Służby Celnej z dniem 30 listopada 2009r.

Pismem z dnia 7 grudnia 2009 r. J. B. wezwała Dyrektora Izby Celnej w O. do usunięcia naruszenia prawa w akcie mianowania zarzucając, że organ nie zastosował wobec niej przepisu art. 223 ust. 3 pkt 2 ustawy o Służbie Celnej.

W odpowiedzi organ poinformował funkcjonariusza, iż mianowanie na stopień aspiranta celnego było zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.

W związku z tym J. B. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. skargę, żądając uchylenia aktu mianowania w całości i przekazanie sprawy organowi do ponownego rozpoznania oraz wskazania, iż przy ponownym rozpatrzeniu sprawy należy wziąć pod uwagę dyspozycję art. 223 ust. 3 pkt 2 ustawy o Służbie Celnej. W uzasadnieniu skarżąca podniosła, że przy wydawaniu aktu mianowania nie uwzględniono faktu, iż pełni ona służbę nieprzerwanie od dnia 4 lipca 1991r., posiada wykształcenie z zakresu prawa, administracji, zarządzania i marketingu, a także ukończyła kursu dla wykładowców z prawa podatkowego w procedurach celnych oraz posiada doświadczenie w pracy w komórkach merytorycznych, prowadzeniu szkoleń wewnętrznych dla komórek organizacyjnych Izby Celnej w O., Urzędów Celnych w O. i w E. oraz szkoleń zewnętrznych dla przedsiębiorców i inspektorów Urzędu Kontroli Skarbowej. Pominięto również fakt zajmowania przez skarżącą wyższego stanowiska kierowniczego, tj. pełnienia obowiązków Naczelnika Urzędu Celnego w O. w okresie od dnia 9 lutego 2007r. do dnia 9 sierpnia 2007r. oraz zajmowania stanowiska Naczelnika Urzędu Celnego w O. od dnia 9 sierpnia 2007r. do dnia 14 kwietnia 2008r. Skarżąca wskazała, iż ustawa o Służbie Celnej nakazuje, aby określenie stopni służbowych było uzależnione od okresu służby, posiadanego doświadczenia i wykształcenia w sprawach z zakresu zadań Służby Celnej. Tymczasem wszystkie te okoliczności, wpływające istotnie na ustalenie stanu faktycznego, nie zostały wzięte pod uwagę przez organ. Powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego strona skarżąca podniosła, iż art. 223 ust. 3 ustawy o Służbie Celnej nie może być interpretowany w taki sposób, że wprowadza wymóg, aby funkcjonariusz celny pełnił służbę w określonym stopniu lub na określonym stanowisku w dniu wejścia w życie ustawy. Zdaniem skarżącej z dosłownego brzmienia wymienionego przepisu wynika, że dla spełnienia warunku wskazanego w tym przepisie wystarczającym jest, aby funkcjonariusz celny pełnił służbę w określonym stopniu, bądź zajmował stanowisko związane z podporządkowaniem służbowym funkcjonariuszy w jakimkolwiek okresie przed dniem 31 października 2009r. Zatem zostały spełnione wszystkie warunki określone w przepisie art. 223 ust. 3 pkt 2 ustawy o Służbie Celnej i w związku z tym, organ winien mianować ją na wskazany stopień służbowy w korpusie oficerów młodszych.