Wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 kwietnia 2010 r., sygn. III SA/Kr 577/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek spr. Sędziowie WSA Halina Jakubiec NSA Krystyna Kutzner Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi M. J. - S. na decyzję Wojewody z dnia 30 kwietnia 2009 r. nr : [...] w przedmiocie zameldowania I uchyla zaskarżoną decyzję , II przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata M. B. - B. - Kancelaria Adwokacka ul. [...], kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu powiększoną o kwotę podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

W dniu 17 listopada 2008 r. do Urzędu Miejskiego wpłynął wniosek M. J.- S. o zameldowanie jej w domu przy ul. A 69 w B.

Decyzją z dnia [...] 2009r. Nr [...] Burmistrz Miasta orzekł o zameldowaniu M. J. - S. na pobyt stały w budynku mieszkalnym położonym przy ulicy A 69 w B. Organ I instancji ustalił, że przedmiotowa nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym położonym pod wskazanym adresem jest własnością A. D. i M. S., a M. J. - S. mieszka w nim od 1977 roku. Budynek mieszkalny jest budynkiem nieodebranym, a jego właściciele nie wystąpili do Urzędu Miejskiego o nadanie mu numeru. Dla budynku został zaprojektowany numer 69 i taką numeracją strony posługują się od 1985 r. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zameldowanie może być dokonane, jeżeli w dacie zameldowania osoba w lokalu mieszkalnym faktycznie w sposób stały zamieszkuje, a więc zameldowanie osoby uzależnione jest od przebywania w lokalu. Organ I instancji stwierdził, że stosownie do treści art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z późn. zm.), osoba, która przebywa pod tym samym adresem dłużej niż trzy doby obowiązana jest zameldować się na pobyt stały lub czasowy przed upływem czwartej doby od daty przybycia. Obowiązek zameldowania (zarejestrowania pobytu) wynika więc z mocy prawa. Obowiązku tego nie mogą zatem kształtować w inny sposób, aniżeli przewidują przepisy ustawy, właściciele budynków poprzez wyrażanie zgody lub brak takiej zgody. Zdaniem organu I instancji, bezspornym jest fakt, że M. J. - S. w budynku mieszkalnym położonym w B. przy ulicy A 69 mieszka, przebywa i prowadzi gospodarstwo domowe. W budynku tym ma swoje rzeczy osobiste i cały swój dorobek, posiada klucze do tego budynku. W mieszkaniu tym w chwili obecnej są ześrodkowane wszystkie jej interesy życiowe. Potwierdza to wywiad środowiskowy przeprowadzony przez Straż Miejską (pismo z dnia 1 grudnia 2008 r. znak: [...]), kontrola meldunkowa przeprowadzona przez Komendę Powiatową Policji (pismo z dnia 19 grudnia 2008 r. znak [...]) oraz zeznania złożone do protokołu przesłuchania przez M. S. w dniu 18 grudnia 2008 r. i w tym samym dniu przez M. J. - S., jak również zeznania złożone przez pełnomocnika A. D. - B. S. Organ I instancji uznał więc, że skoro M. J. - S. mieszka pod danym adresem od kilkudziesięciu lat i nadal zamierza tam mieszkać, zarejestrowanie tego faktu jest nie tyle jej uprawnieniem co obowiązkiem, wynikającym z przepisu art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy. Mając powyższe na względzie Burmistrz Miasta stwierdził, że zostały spełnione przesłanki umożliwiające dokonanie zameldowania M. J. - S. na pobyt stały w budynku mieszkalnym położonym przy ulicy A 69 w B. pomimo tego, że budynek ten jest budynkiem pod względem technicznym jeszcze nieodebranym, a wnioskodawczyni posiada prawomocny wyrok o eksmisji z przedmiotowego budynku, który zresztą nie został faktycznie wykonany.