Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2010 r., sygn. I SA/Wa 2038/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędziowie WSA Iwona Kosińska (spr.) WSA Joanna Skiba Protokolant Ewa Szymańska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 marca 2010 r. sprawy ze skargi R. R. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Infrastruktury postanowieniem z dnia [...] września 2009 r. nr [...], po rozpatrzeniu zażalenia R. R., utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [..] maja 2009 r. nr [...], orzekające o odmowie wydania zaświadczenia.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że R. R. zwróciła się do Wojewody [...] z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o treści "Wojewoda [...] zaświadcza, że nieruchomość oznaczona numerem działki [...], położona w Z. obręb [...], wymieniona pod pozycją nr [...] załącznika o numerze [...] do decyzji nr [...] Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 1998 roku o ustaleniu lokalizacji [...], o treści nadanej decyzją Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] czerwca 1998 roku, znak: [...], podlega obowiązkowi nabycia na rzecz Skarbu Państwa." Postanowieniem z dnia [...] maja 2009 r. Wojewoda [....] odmówił wydania zaświadczenia o żądanej treści.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem R. R. złożyła zażalenie. Po jego rozpatrzeniu organ odwoławczy stwierdził, że nie może ono zostać uwzględnione. W uzasadnieniu zajętego stanowiska, powołując się na treść art. 217 i 218 Kodeksu postępowania administracyjnego organ odwoławczy wyjaśnił, że postępowanie w sprawach zaświadczeń nie jest postępowaniem administracyjnym, jakiego dotyczy art. 1 pkt 1 kpa, a jedynie ma charakter administracyjny z uwagi na organy je prowadzące i jest jedną z prawnych form działania administracji. Powołując się na orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego (postanowienie z 10 marca 1986 r. sygn. akt II SA 293/86, publ. GAP 1986, Nr 12, s. 46, wyrok z 4 października 1990 r. sygn. akt SA/Ka 496/90, publ. OSP 1993, Nr 3, poz. 50, postanowienie NSA z dnia 29 stycznia 1993 r. sygn. akt II SA 2468-2469/92, publ. ONSA 1994, Nr 2, poz. 58) organ II instancji stanął na stanowisku, że zaświadczeniu odmawia się charakteru decyzji. Minister wyjaśnił, że przepis art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721, ze zm.) stanowi, iż nieruchomości przeznaczone na pasy drogowe, stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego, stają się własnością Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca tych nieruchomości stała się ostateczna. Nieruchomość oznaczona jako działka nr [...], położona w Z. obręb [...], leży w liniach rozgraniczających, co oznacza w ocenie organu odwoławczego, że rolą organu wojewódzkiego jest wydanie decyzji w przedmiocie ustalenia, czy i jaka część tej nieruchomości stała się własnością Skarbu Państwa. Zgodnie z ust. 4 przywołanego art. 14 wojewoda, w drodze decyzji, stwierdza nabycie przez Skarb Państwa własności nieruchomości, o której mowa w ust. 1, oraz ustala odszkodowanie. Skoro zatem w sprawie nabywania nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa orzeka się decyzją administracyjną, to brak jest, w opinii organu II instancji, podstaw do wydawania w tej sprawie zaświadczenia o żądanej treści. Równocześnie organ odwoławczy wyjaśnił, odwołując się do orzecznictwa sądowego, że niedopuszczalne jest modyfikowanie przez organ treści wnioskowanego zaświadczenia oraz że zaświadczenie jest pochodną istniejących faktów lub stanu prawnego i wraz ze zmianą tych faktów lub stanu prawnego zaświadczenie staje się nieaktualne i może być wydane nowe, odpowiadające aktualnemu stanowi prawnemu lub aktualnym faktom. W tej sytuacji Minister podzielił stanowisko organu wojewódzkiego, że wydanie zaświadczenia o żądanej treści przeczyłoby aktualnemu stanowi prawnemu i faktycznemu przedmiotowej nieruchomości. Strona zażądała wydania zaświadczenia dotyczącego całej działki, natomiast kwestia nabycia na drodze administracyjnej dotyczy jedynie części tej działki, tj. [...] części, która leży w liniach rozgraniczających. Natomiast co do pozostałej części nieruchomości w grę może wchodzić jedynie roszczenie o charakterze cywilnoprawnym. W tym jednak zakresie organ wojewódzki nie posiada danych, które pozwalają stwierdzić czy zachodzą przesłanki określone w art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r., zgodnie z którym w przypadku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli nabywana jest część nieruchomości, a pozostała część nie nadaje się do prawidłowego wykorzystania na dotychczasowe cele, Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad jest obowiązany do nabycia, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa tej części nieruchomości. Sprawa ta należy do właściwości innego organu, tj. Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad reprezentującego Skarb Państwa, przy czym jest to sprawa nie będąca sprawą administracyjną. W tym zakresie ustalenie, czy ta część nieruchomości ma być nabyta przez Skarb Państwa może zostać rozstrzygnięte tylko przez same strony w drodze umowy, a w razie sporu przed sądem cywilnym.