Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 marca 2010 r., sygn. VI SA/Wa 2203/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Sędzia WSA Urszula Wilk (spr.) Protokolant Aneta Stefaniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2010 r. sprawy ze skargi B. Sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2009 r.; 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącej B. Sp. z o.o. z siedzibą w K. kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2009 r. [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na S. Sp. z o.o. w K. karę pieniężną w kwocie 30 000 zł ograniczoną na podstawie art. 92 ust. 2 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym z kwoty 34 750 zł. Do wydania decyzji doszło po przeprowadzeniu przez organ kontroli w przedsiębiorstwie. Na nałożoną karę złożyły się kary z tytułu:

- skrócenia dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego w kwocie 12 300 zł

- przekroczenia maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy, przy wykonywaniu przewozu drogowego w kwocie 13 150 zł

- przekroczenia maksymalnego dziennego okresu prowadzenia pojazdu przy wykonywaniu przewozu drogowego w kwocie 9 300 zł

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał m.in., iż zgromadzony w postępowaniu administracyjnym materiał dowodowy w postaci zapisów z tachografu cyfrowego w sposób jednoznaczny wskazuje na fakt, iż naruszenia dotyczące skrócenia wymaganego odpoczynku 11-godzinnego spowodowane były faktem wykorzystania przez kierowców w bieżącym tygodniu 3 razy skróconego 9-godzinnego odpoczynku dobowego. Organ podnosił także, iż strona nie okazała podczas prowadzonych czynności kontrolnych oraz po ich zakończeniu organowi kontrolnemu żadnych dokumentów uzasadniających odstępowanie przez kierowców kontrolowanego przedsiębiorstwa od przestrzegania norm wymaganych odpoczynków, czy okresów prowadzenia pojazdów. Skala ujawnionych naruszeń w zakresie przekroczenia maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy w ocenie organu wskazuje na złą organizację pracy kierowców i złe planowanie, nie zaś jak twierdzi strona konieczności dojazdu do bezpiecznego miejsca postoju.