Wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 marca 2010 r., sygn. III SA/Łd 606/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska Sędzia NSA Teresa Rutkowska Protokolant: Asystent sędziego Agata Brolik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2010 roku sprawy ze skargi M.J. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania uchyla zaskarżone postanowienie

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...] Prezydent Miasta Ł., na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. Dz. U. z 2006r., Nr 139, poz. 993 ze zm.) oraz art. 104 k.p.a., orzekł o wymeldowaniu M. J. z miejsca pobytu stałego mieszczącego się w Ł. przy ul. P. [...] lokal nr [...]. Decyzja ta została wysłana M. J. na dwa adresy: Ł. ul. G. [...] m. [...] i Ł. ul. P. [...] m [...].

W dniu 2 października 2009 roku od powyższej decyzji M. J. złożył odwołanie.

Postanowieniem z dnia [...], nr [...] Wojewoda Ł. na podstawie art. 134 w związku z art. 129 § 2 k.p.a. stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołanie. W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy podniósł, iż w przypadku nieobecności adresata pisma doręcza się za pokwitowaniem dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. O doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy zawiadamia się adresata, umieszczając zawiadomienie w skrzynce na korespondencję lub gdy to nie jest możliwe, w drzwiach mieszkania (art. 43 k.p.a..). W razie natomiast niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43 poczta przechowuje pismo przez okres czternastu dni w swojej placówce pocztowej- w przypadku doręczania pisma przez pocztę, (art. 44 § 1 pkt 1 k.p.a.). Zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 44 § 2 k.p.a.). Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wykazała, iż organ pierwszej instancji wysłał zaskarżoną decyzję M. J. listem poleconym, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, na adres: [...] Ł., ul. G. [...] m. [...]. Adres ten został wskazany przez wymeldowanego, jako adres do korespondencji, w sprawach lokalowych. Nadto we wniosku o wszczęcie postępowania o wymeldowanie Administracja Nieruchomościami Ł.-G. "Z." wskazała, że w trakcie wywiadu środowiskowego, przeprowadzonego przez administratora posesji, ustalono, iż M. J. najprawdopodobniej przebywa wraz z K. M. (opiekunką) pod adresem: Ł. ul. G. [...] m. [...]. Na wskazany powyżej adres zostało również wysłane zawiadomienie o wszczęciu postępowania, które odebrała osobiście K. M. Mając na uwadze poczynione ustalenia faktyczne Wojewoda Ł. stanął na stanowisku, iż wskazany powyżej adres należało uznać jako miejsce skutecznego doręczenia M. J. kierowanej do niego korespondencji, tym bardziej, że w toku postępowania dowodowego, strona nie zakwestionowała adresu i sposobu doręczania kierowanej do niej korespondencji. W tej sytuacji, Wojewoda Ł. uznał, iż wysyłanie dodatkowo M. J. korespondencji na adres: Ł., ul. P. [...] m. [...], należało uznać za niezasadne. Rolą organu meldunkowego było jednoznaczne ustalenie jednego adresu doręczania korespondencji stronie, jednakże, wobec faktu, że korespondencja kierowana do podejmowana była z obu ww. adresów, organ odwoławczy uznał, iż wcześniejsze doręczenie korespondencji, adresowanej do M. J., pod którymkolwiek z wymienionych adresów jest prawnie skuteczne. Z akt sprawy wynika bowiem, iż wobec nieobecności adresata pod adresem: Ł., ul. G. [...] m. [...] przesyłkę złożono we właściwym urzędzie pocztowym, pozostawiając adresatowi pierwsze awizo w dniu 10 lipca 2009 roku oraz powtórne awizo w dniu 17 lipca 2009 roku. Z powodu bezskutecznego upływu terminu 14 dni, decyzję należało uznać za doręczoną w dniu 24 lipca 2009 roku, co oznacza, że czternastodniowy termin przewidziany w art. 129 § 2 Kpa. do wniesienia odwołania biegł od dnia 25 lipca 2009 roku i upłynął w dniu 7 sierpnia 2009 roku. M. J. wniósł natomiast odwołanie w dniu 2 października 2009 roku (data stempla pocztowego), a więc po upływie przewidzianego w ustawie terminu.