Wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 marca 2010 r., sygn. I SA/Kr 1849/09

Sygn. akt I SA/Kr 1849/09 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 5 marca 2010r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Piotr Głowacki, Sędziowie: WSA Agnieszka Jakimowicz, WSA Ewa Michna (spr.), Protokolant: Daniel Marzec, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2010r., sprawy ze skargi "C" S.A. w W., na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia 26 października 2009 r. Nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2006r.;, I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana do czasu uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 5.617, 00 zł (pięć tysięcy sześćset siedemnaście złotych 00/100).

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 1 kwietnia 2009 roku "C" Spółka Akcyjna z siedzibą w W. (zwana dalej "Spółką") wystąpiła o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2006 rok, składając jednocześnie korektę deklaracji podatkowej. W uzasadnieniu wniosku Spółka podała, że w pierwotnej deklaracji błędnie została wskazana podstawa opodatkowania, gdyż zaliczono do niej wartość szeregu, szczegółowo wymienionych w omawianym wniosku, budowli dróg wewnętrznych oraz obiektów budowlanych związanych z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu. Na podstawie zaś art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku - o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. Nr 9, poz. 31 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku budowle te wyłączone zostały spod opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Decyzją z dnia 8 czerwca 2009 roku nr [...] Burmistrz B. odmówił stwierdzenia wnioskowanej przez Spółkę nadpłaty, wskazując, że nie ma ku temu podstawy faktycznej ani prawnej. Jego zdaniem w świetle art. 2 ust. 3 pkt 4 cyt. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w brzmieniu z 2006 roku Spółka powinna była wykazać, że przedmiotowe obiekty budowlane po pierwsze mieszczą się w pasie drogowym, a po drugie są związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu. Żadna z wymienionych przesłanek nie została, zdaniem organu, udowodniona. W ocenie organu nie było przy tym w ogóle możliwości weryfikacji podanych granic pasa drogowego dróg wewnętrznych (czego i tak Spółka nie uczyniła), gdyż brak było w przepisach prawa tj. w ustawie z dnia 21 marca 1985 roku - o drogach publicznych (Dz.U. Nr 14, poz. 60 ze zm.) i jej przepisach wykonawczych, określeń normatywu dla takiego pasa drogowego. Wszystkie w tym zakresie uregulowania dotyczyły tylko dróg publicznych. W związku z czym organ nie był w stanie stwierdzić, czy wnioskowane przez Spółkę obiekty budowlane mieściły się w pasie drogowym. W przekonaniu organu sama budowla "drogi wewnętrzne" nie przesądzała jeszcze o istnieniu pasa drogowego. Poza tym, organ uznał, że Spółka nie udowodniła również wymaganego funkcjonalnego związku obiektów budowlanych (tj. związku z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu), gdyż np. jeden z nich to plac węglowy, na innym znajdowały się boksy na odpady czy zbiorniki CO2, a jeszcze inny był wykorzystywany do załadunku młota. Zdaniem organu wskazane obiekty budowlane były budowlami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej Spółki, a dokładniej urządzenia budowlane związane były z obiektami budowlanymi, zapewniając możliwość użytkowania tych obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem.