Wyrok WSA w Kielcach z dnia 25 marca 2010 r., sygn. II SA/Ke 117/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Asystent sędziego Sergiusz Leydo, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 marca 2010r. sprawy ze skargi S. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 18 listopada 2009 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta J. z dnia 27 lipca 2009 r. odmawiającą ustalenia warunków zabudowy działek o numerach ewidencyjnych 116 i 117 położonych w miejscowości S., gm. J., dla inwestycji polegającej na budowie budynku inwentarskiego z przeznaczeniem na chów kur niosek - systemem ekologicznym w ilości 6.000 sztuk wraz z przyłączami: energetycznym, wodociągowym i kanalizacyjnym oraz płytą gnojową o pow. 80,0 m?, w zabudowie zagrodowej.

W uzasadnieniu tej decyzji organ ustalił, że dla terenu, w zasięgu którego znajduje się działka wskazana we wniosku o ustalenie warunków zabudowy nie ma planu miejscowego. Zgodnie zaś z art.59 ust.1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz.717 ze zm.), zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, z zastrzeżeniem art.50 ust.1 i art.86, wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy. Stosownie natomiast do treści art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu, wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia warunków wskazanych w punktach 1 do 5 tego przepisu, z których najistotniejsze dla sprawy znaczenie ma punkt 5 wymagający, aby decyzja była zgodna z przepisami odrębnymi. Organ II instancji wyjaśnił następnie, że działka objęta wnioskiem inwestorskim leży na obszarze strefy ochronnej ujęcia wody podziemnej "W.". Warunki ochrony tego terenu określa rozporządzenie Nr [...] Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w K. z dnia 7 września 2007 r. w sprawie ustanowienia strefy ochronnej ujęcia wody podziemnej "W." zlokalizowanego w J., gmina J., powiat j. (Dz. Urz. Województwa Nr 178. Poz. 2544 z 26.09.2007 r. ze zm.). Zgodnie natomiast z art. 73 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t. j. Dz. U. Nr 25/08 poz. 150), w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu uwzględnia się w szczególności ograniczenia wynikające z ustalenia w trybie przepisów ustawy - Prawo wodne warunków korzystania z wód regionu wodnego i zlewni oraz ustanowienia stref ochronnych ujęć wód, a także obszarów ochronnych zbiorników wód śródlądowych. Według natomiast art. 51 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 239/05 poz. 2019 ze zm.), w celu zapewnienia odpowiedniej jakości wody ujmowanej do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia oraz zaopatrzenia zakładów wymagających wody wysokiej jakości, a także ze względu na ochronę zasobów wodnych, mogą być ustanawiane strefy ochronne ujęć wody i obszary ochronne zbiorników wód śródlądowych. Strefę ochronną ujęcia wody, stanowi obszar, na którym obowiązują zakazy, nakazy i ograniczenia w zakresie użytkowania gruntów oraz korzystania z wody (art. 52 ust. 1 Prawa wodnego). Strefę ochronną ustanawia, w drodze aktu prawa miejscowego, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej, na wniosek i koszt właściciela ujęcia wody, wskazując zakazy, nakazy, ograniczenia oraz obszary, na których one obowiązują, stosownie do art. 52-57.