Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. I SA/Wr 1793/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Sędziowie Sędzia NSA Halina Betta (sprawozdawca), Sędzia NSA Lidia Błystak, Protokolant Lucyna Barańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 lutego 2010 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie odmowy umorzenia odsetek za zwłokę od zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi J. S. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] uchylająca decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...] nr [...] o odmowie umorzenia odsetek za zwłokę od zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005r. i umarzającą postępowanie w sprawie.

Podatnik, stosownie do decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...] r. nr [...] ([...]), w dniu 31 grudnia 2008 r. ostatecznie spłacił zaległość w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. wraz z odsetkami za zwłokę.

Następnie, w dniu [...] r. złożył ponowny wniosek o umorzenie odsetek za zwłokę naliczonych od ww. zaległości podatkowej, który organ podatkowy I instancji, po rozpoznaniu sprawy w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, decyzją z dnia [...] r. załatwił odmownie.

Na skutek odwołania strony od tego rozstrzygnięcia, Dyrektor Izby Skarbowej uchylił je i, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a w zw. z art. 59 § 1 pkt 1 i art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej: Ordynacja podatkowa), umorzył postępowanie w sprawie. W uzasadnieniu tej decyzji nie odniesiono się do zarzutów dotyczących ziszczenia się przesłanki umorzenia zaległości podatkowej. Wskazano natomiast, że umorzenie zaległości może dotyczyć jedynie stosunku zobowiązaniowego istniejącego w dacie składania stosownego wniosku jak i w toku postępowania dotyczącego tego wniosku. Dla merytorycznego rozpoznania wniosku o przyznanie ulgi w spłacie zaległości podatkowej znaczenie ma istnienie przedmiotu postępowania, tj. zadłużenia podatnika z tytułu zobowiązania podatkowego objętego żądaniem podatnika. W przypadku stwierdzenia, że zadłużenie podatnika w zakresie zobowiązania podatkowego objętego wniosku wynosi 0 zł, organ podatkowy obowiązany jest przyjąć, że zaległość ta nie istnieje i, stosownie do art. 208 § 1 Ordynacji podatkowej, umorzyć postępowanie jako bezprzedmiotowe. Wedle organu odwoławczego wygaśnięcie zaległości podatkowej przed dniem wszczęcia postępowania o ich umorzenie lub w toku takiego postępowania, niezależnie od przyczyny prowadzącej do tego skutku określonej w art. 59 § 1 Ordynacji podatkowej, rodzi bezprzedmiotowość tego postępowania i, w konsekwencji, konieczność jego umorzenia. W konsekwencji przyjęto, że w sprawie nie wystąpiły podstawy prawne do merytorycznego rozpoznania sprawy, natomiast organ podatkowy I instancji rozpoznając mimo to wniosek podatnika o umorzenie zaległości podatkowej merytorycznie naruszył art. 208 § 1 w zw. z art. 59 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.