Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 lutego 2010 r., sygn. VI SA/Wa 1525/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wilk(spr.) Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Bosakirska Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2010 r. sprawy ze skargi T.. GmbH z siedzibą w B., N. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia patentu na wynalazek pt. "[...]" nr [...] 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz T. GmbH z siedzibą w B., N. kwotę 1600 (jeden tysiąc sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] września 2008 r. wydaną na podstawie art. 10 ustawy z dnia 19 października 1993 r. o wynalazczości, mającej zastosowanie na podstawie art. 315 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej - dalej pwp. oraz art. 49 ust. 1 pwp., Urząd Patentowy RP po rozpatrzeniu zgłoszenia dokonanego w dniu 16 czerwca 2000 r. przez T. odmówił udzielenia patentu na wynalazek pt. "Sposób i urządzenie do dostępu do sieci telekomunikacyjnej i rozliczania usług telekomunikacyjnych".

W uzasadnieniu decyzji Urząd Patentowy RP wskazał, że na zgłoszony wynalazek nie może być udzielony patent, ponieważ przedmiot zgłoszenia nie jest rozwiązaniem technicznym. Podał, że zawiadomieniem z [...] września 2007 r. powołując się na art.10 i 26 ustawy o wynalazczości, poinformował zgłaszającego, iż przedmiot zgłoszenia w kategorii sposobu i urządzenia nie jest rozwiązaniem w pełni technicznie ujawnionym i prawa wyłączne nie mogą być udzielone. W szczególności Urząd Patentowy wskazał, że w zastrzeżeniu (w kategorii sposobu) brak jest technicznego ujawnienia na czym polega umożliwienie korzystania z usług telekomunikacyjnych również bez ważnego, klasycznego uprawnienia dostępu, przy czym autoryzacja i rejestracja abonenta oraz rozliczenia za wykorzystanie usługi odbywa się za pomocą karty kredytowej. Natomiast w zastrzeżeniu (w kategorii urządzenia) brak jest ujawnienia cechy technicznej "specjalnego modułu" oraz rozwiązania technicznego związanego z jego "umieszczeniem w rejestrze gości". Nie jest też zrozumiały, w ocenie Urzędu, powód zamieszczenia dwóch zastrzeżeń niezależnych w tej samej kategorii. W odpowiedzi zgłaszający nadesłał przy piśmie z dnia [...] grudnia 2007 r. poprawione zastrzeżenia patentowe. Urząd uznał, że nadesłane zastrzeżenia nie wnoszą niczego nowego dla ujawnienia cech technicznych w zgłaszanym rozwiązaniu w stosunku do wersji poprzedniej, z tego powodu nie wysyłał zgłaszającemu kolejnego zawiadomienia, jedynie w uzasadnieniu decyzji ustosunkował się do treści zastrzeżeń i argumentów zgłaszającego. Urząd uznał, że przedmiot zgłoszenia nie jest rozwiązaniem technicznym. Wskazał, że nadesłane przez Zgłaszającego poprawione zastrzeżenia patentowe oraz dostosowany do nich opis patentowy, nie wniosły niczego nowego dla ujawnienia cech technicznych w zgłoszonym rozwiązaniu w stosunku do pierwotnej wersji. Podkreślił między innymi, że bez ujawnienia, jakie procedury techniczne towarzyszą rejestracji abonenta w sieci, Zgłaszający zastrzega to rejestrowanie za pomocą nieokreślonego technicznie "specjalnego uproszczonego modułu identyfikacji abonenta" wyposażonego w "specjalny numer IMSI", a sieć wyposaża się w "specjalny uproszczony rejestr" służący do autoryzacji i rejestracji, co nie jest określonym sposobem technicznego oddziaływania na materię. Podniósł, że Zgłaszający mówi o stosowaniu "specjalnego modułu identyfikacji abonenta", a także "specjalnego rejestru macierzystego", czyli mówi o jakichś nieokreślonych technicznie środkach służących do bliżej nieznanych technicznie sposobów operowania informacją. Wskazał, że zastrzeżenie, iż "do rejestracji abonenta oraz rozliczenia za wykorzystanie usługi stosuje się kartę kredytową" jest nietechniczną organizacją usług, rozwiązaniem technicznym byłoby ujawnienie technicznych procedur związanych z użyciem karty kredytowej. W konkluzji Urząd stwierdził, że istota rozwiązania nie polega na rozwiązywaniu problemów technicznych, lecz na stosowaniu odpowiednich procedur realizowanych znanymi technicznie sposobami, przy użyciu znanych, niezbędnych do tego urządzeń, a skoro istota zgłoszonego rozwiązania nie nosi tych cech, to prawa wyłączne nie mogą być w niniejszej sprawie udzielone.