Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. II SA/Sz 1125/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska /spr./, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk Meder, Sędzia NSA Iwona Tomaszewska, Protokolant Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 lutego 2010 r. sprawy ze skargi Z. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Prezydenta Miasta z dnia [...] r., Nr [...], II. stwierdza, że zaskarżone postanowienia nie może być wykonane do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego Z. B. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta Szczecin działając jako organ egzekucyjny, postanowieniem

z dnia [...] r. Nr [...]wydanym na podstawie art. 34 § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) - uznał za niezasadny zarzut wniesiony przez Z. B. dotyczący postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego [...].

Z uzasadnienia powyższego postanowienia wynika, że w dniu [...]r. organ egzekucyjny, doręczając zawiadomienie o zajęciu rachunku bankowego wszczął postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułu wykonawczego [...], obejmującego zaległość z tytułu opłaty dodatkowej za nieopłacone postoje w strefie płatnego parkowania w wysokości [...]zł w stosunku do zobowiązanego Z. B. na wniosek wierzyciela tj. Prezydenta Miasta.

Pismem z dnia [...]r. zobowiązany wniósł zarzut na wszczęte postępowanie egzekucyjne wskazując na naruszenie art. 15 § 1, art. 27 § 1 pkt 1,9,10, art. 27 § 3, art. 33 pkt 4,9 i 10 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz naruszenie art. 6, art. 7, art. 8, art. 35, art. 61, art. 75 i art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego, a w szczególności zarzucił nieistnienie zobowiązania, błąd co do osoby zobowiązanego, brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, prowadzenia egzekucji przez organ niewłaściwy, brak wymagalności obowiązku.