Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 stycznia 2010 r., sygn. II SA/Ol 1075/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Protokolant Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi P. P. i K. P. reprezentowanych przez przedstawiciela ustawowego M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Zastępca Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, działająca z upoważnienia Prezydenta Miasta A., po rozpatrzeniu wniosku M. B., odmówiła przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego na córki wnioskodawczyni K. P. i P. P. Jako podstawę rozstrzygnięcia organ powołał art. 9 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 2 pkt 2 oraz art. 25 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U z 2009 r. Nr 1, poz.7 ze zmianami) w związku z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 lipca 2008 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania, sposobu ustalania dochodu oraz wzorów wniosku, zaświadczeń i oświadczeń o ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego (Dz. U Nr 136, poz.855). W uzasadnieniu orzeczenia organ wskazał, iż z dołączonych do wniosku dokumentów wynika, że egzekucja świadczeń alimentacyjnych od dłużnika za okres dwóch miesięcy jest bezskuteczna. Mimo to wnioskowane świadczenie nie może być przyznane, z powodu przekroczenia kryterium dochodowego, określonego w art. 9 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem świadczenie z funduszu alimentacyjnego przysługuje, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty 725,00 zł. W rodzinie wnioskodawczyni dochód ten wyniósł "[...]".

W odwołaniu od tej decyzji M. B. powoływała się na trudną sytuację życiową. Podała, że jest matką samotnie wychowującą dwoje dzieci, w tym niepełnosprawną córkę. Przyznała, iż dochód za rok "[...]" wyniósł w rodzinie "[...]" lecz, w jej ocenie został on zawyżony poprzez błędną interpretację dochodu utraconego. Wyjaśniła, że w latach "[...]" pobierała świadczenie pielęgnacyjne na niepełnosprawną córkę, jednocześnie pracując na podstawie umowy zlecenia. Pobrane z tego tytułu świadczenia Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej uznał za nienależne a następnie w "[...]" umorzył kwotę "[...]", która została uwzględniona w PIT - 8 zwiększając przychód za "[...]".