Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20 stycznia 2010 r., sygn. I SA/Bd 926/09

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 %, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Liwacz Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kleczkowski (spr.) Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant Asystent Sędziego Agnieszka Kujawa po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 stycznia 2010r. sprawy ze skargi H. P. Sp. z o.o. w Ż. na interpretację Ministra Finansów z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług. 1. uchyla zaskarżoną interpretację, 2. określa, że zaskarżona interpretacja nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Ministra Finansów na rzecz H. P. Sp. z o.o. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu 28 maja 2009 r. do Izby Skarbowej w B., Biura Krajowej Informacji Podatkowej w T. wpłynął wniosek "H." sp. z o. o. w O. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania posiadanych dokumentów za wystarczające do zastosowania stawki podatku 0 % w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sytuacji, gdy towar dostarczany jest za pośrednictwem przewoźnika.

W przedmiotowym wniosku strona przedstawiła następujący stan faktyczny. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, za pośrednictwem przewoźnika, dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. W jednym z takich przypadków spółka dysponuje wprawdzie kopią faktury i specyfikacją sztuk załadunku, jednak nie posiada dokumentu przewozowego potwierdzającego, że towary dotarły do miejsca przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, wymaganego przez art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 54, poz. 535 ze zm.). W zaistniałym przypadku spółka uzyskała dodatkowo, w formie odrębnego dokumentu, potwierdzenie od kontrahenta poświadczające, że otrzymał towar objęty fakturą oraz wskazujące miejsce, w którym nastąpiło wydanie przedmiotowego towaru. Spółka podała, że w przyszłości może jeszcze spróbować uzyskać potwierdzenie od przewoźnika, że otrzymał on od spółki zlecenie transportowe do danego kontrahenta oraz że w dostarczył kontrahentowi towar o określonej wadze i określonej ilości sztuk opakowań.