Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 grudnia 2009 r., sygn. VIII SA/Wa 598/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda /sprawozdawca/, Sędziowie Sędzia WSA Artur Kot, Sędzia WSA Leszek Kobylski, Protokolant Aleksandra Borkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi S. W. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2009 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R. utrzymało w mocy decyzję wydaną przez Prezydenta Miasta R. z dnia [...] czerwca 2009 roku odmawiającą przyznania S. W., dalej skarżącemu, zasiłku celowego na dofinansowanie opłat za energię elektryczną, wodę, drobnych napraw, dojazdy do miasta autobusem, zakupu bielizny osobistej i skarpetek, odzieży, pościeli, przyborów biurowych, prasy, opłaty za radio i telewizję, pocztę, zakupu zniczy lub kwiatów, leków oraz inne wydatki losowe, na naprawę obuwia i krawieckie .

Decyzję wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Organ I instancji wskazał, że z zebranego materiału dowodowego wynika, iż skarżący osiągał dochód w wysokości [...] zł. a więc w wysokości poniżej kryterium dochodowego dla osoby samotnie gospodarującej, uprawniającej do ubiegania się o wsparcie w postaci zasiłku celowego. Organ I instancji wskazał wielkość posiadanych środków jakie otrzymał do dyspozycji na 2009 rok jak również ilość osób zgłaszających się o wsparcie. Podano także, że ze względu na ograniczone możliwości finansowe Ośrodek nie jest w stanie zaspokoić nawet w stopniu dostatecznym wszystkich i uzasadnionych potrzeb osób zgłaszających się o pomoc. Wskazano szczegółowo powody odmowy przyznania skarżącemu zasiłku celowego i podstawę prawną decyzji. Podkreślono, iż skarżącego objęto pomocą w formie zasiłku okresowego, celowego na zakup gorącego posiłku, dofinansowanie zakupu żywności, środków czystości. Odnośnie zakupu leków stwierdzono, iż potrzeba ta nie znalazła potwierdzenia, gdyż skarżący nie przedstawił niezrealizowanych recept, które należałoby wykupić. Opłat za energię elektryczną i wodę skarżący dokonał częściowo z otrzymanego wcześniej dodatku mieszkaniowego a w połowie wydatki te sfinansowała jego żona. Podniesiono między innymi odnośnie potrzeb zgłoszonych przez skarżącego takich jak: zakup przyborów biurowych, prasy, poczty, opłaty za radio i telewizję, zakup zniczy, kwiatów, innych wydatków, iż nie zostały one uwzględnione bowiem nie stanowią one niezbędnej potrzeby bytowej wymagającej wsparcia z pomocy społecznej. Odnośnie pozostałych potrzeb: odzieży, bielizny osobistej, skarpetek, pościeli, usługi fryzjerskie, napraw obuwia i krawieckich podniesiono fakt zaspokojenia ich innymi decyzjami administracyjnymi, wcześniej wydanymi. Wydatki na drobne naprawy domowe nie zostały przez skarżącego sprecyzowane, a pracownik socjalny przeprowadzając wywiad środowiskowy nie stwierdził potrzeby wykonania napraw w mieszkaniu.