Wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Łd 944/09

Dnia 16 grudnia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędzia WSA Cezary Koziński Protokolant: Asystent sędziego Maciej Dębski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2009 roku przy udziale sprawy ze skargi M.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Łodzi określił M.K. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2005 w wysokości 34.667,- zł.

Organ ustalił, że podatnik w 2005 r. prowadził razem z E.T. działalność gospodarczą pod nazwą Koncesjonowana Agencja Ochrony Mienia "A." s.c. z siedzibą w Ł. [...]. Przedmiotem działalności spółki była ochrona osób i mienia, konwojowanie wartości pieniężnych i przedmiotów wartościowych oraz działalność detektywistyczna. W zeznaniu podatkowym za 2005 r. skarżący dokonał obliczenia podatku na podstawie art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm, zwanej dalej u.p.d.o.f. ) i w dniu 28 kwietnia 2006 r. złożył zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w tym roku.

W toku prowadzonej wobec skarżącego kontroli podatkowej w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r., a także w wyniku kontroli podatkowej w Koncesjonowanej Agencji Ochrony Mienia "A." s.c., której skarżący był współwłaścicielem, ustalono, że na mocy umowy o ochronie mienia z dnia 19 lipca 2000 r. zawartej pomiędzy firmą "B." sp. z o.o. w Ł. a Agencją "A." w dniu 24 sierpnia 2004 roku konwojent Agencji "A." pobrał pieniądze z siedziby firmy "B." w Ł. przy ulicy [...] w celu przewiezienia ich do banku. W trakcie konwojowania pieniądze te w kwocie 86.763,28 zł stały się celem napadu, w wyniku którego zostały skradzione przez nieustalonych napastników. Na skutek powyższego zdarzenia w dniu 25 sierpnia 2004 r. spółka "B.", powołując się na ww. umowę z dnia 19 lipca 2000 r., wystąpiła do Agencji "A." z żądaniem zapłaty kwoty 86.763,28 zł tytułem odszkodowania za wyrządzoną szkodę. Agencja "A." uznała roszczenia spółki "B." i zobowiązała się do zwrotu pieniędzy w powyższej kwocie, co znalazło swój wyraz w umowie uznania i spłaty długu w ww. kwocie z tytułu kradzieży dokonanej w dniu 24 sierpnia 2004 r., mocą której wspólnicy E.T. i M.K. zobowiązali się spłacić tę kwotę dobrowolnie i solidarnie w ustalonych ratach. Towarzystwo Ubezpieczeń "C.", do którego zgłoszona została szkoda w związku z zawartą umową ubezpieczenia odmówiło firmie "A." wypłaty odszkodowania za zaistniałą kradzież podnosząc, że ubezpieczający odstąpił od zastrzeżonych w umowie ubezpieczenia warunków zabezpieczenia mienia przed kradzieżą oraz rabunkiem. W konsekwencji spółka "A." nie otrzymała odszkodowania, natomiast wpłaciła w 2005 r. na rzecz spółki "B." z powyższego tytułu całą należność wynikającą z zawartej umowy uznania i spłaty długu, to jest kwotę 86.763,28 zł wraz z należnymi odsetkami, zaliczając do kosztów uzyskania przychodów kwotę 81.883,28 zł. W toku postępowania Agencja nie potrafiła wyjaśnić, dlaczego do kosztów uzyskania przychodów zaliczyła kwotę niższą o 4.880,00 zł od kwoty faktycznie zapłaconej firmie "B." na podstawie ww. umowy.