Wyrok WSA w Lublinie z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Lu 535/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (spr.), Sędziowie WSA Halina Chitrosz,, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Stażysta Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi D. P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu zabezpieczenia - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 23 czerwca 2009 r., Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu zażalenia D. P. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 30 kwietnia 2009r., w sprawie przedłużenia terminu zabezpieczenia utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ podał, iż decyzją z dnia 20 kwietnia 2007r., Naczelnik Urzędu Celnego na wniosek Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej złożony w związku z prowadzonym postępowaniem kontrolnym orzekł o zabezpieczeniu na majątku D. P. współwłaściciela A. przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za okres od kwietnia 2004r. do lipca 2005r., w wysokości 1.582.316 zł wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości 411.117 zł.

Na podstawie wskazanej decyzji Dyrektor Izby Celnej jako wierzyciel wystawił w dniu 21 stycznia 2009r., zarządzenie zabezpieczenia nr [...], które zostało przekazane do wykonania Naczelnikowi Urzędu Skarbowego. W celu jego wykonania dokonano zabezpieczenia ruchomości (ciągnika samochodowego marki VOLVO rok produkcji 1998 numer rejestracyjny [...], naczepy specjalizowanej marki STOKOTA rok produkcji 1998r., nr rejestracyjny [...]).

Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2009 r. przedłużył termin dokonanego zabezpieczenia do dnia doręczenia ostatecznej decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym.

Na powyższe postanowienie zobowiązany złożył zażalenie, wskazując na naruszenie: art. 159 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, poprzez orzeczenie w sytuacji braku wystąpienia przesłanki uzasadnionej przyczyny niewszczęcia postępowania egzekucyjnego oraz art. 159 § 2 w zw. z art. 1a pkt 20 ww. ustawy oraz w zw. z art. 11 ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym, poprzez skierowanie rozstrzygnięcia do podmiotu niebędącego zobowiązanym w sprawie.