Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 3 grudnia 2009 r., sygn. II SA/Go 859/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Sędzia WSA Michał Ruszyński (spr.) Protokolant sekr. sąd. Stanisława Maciejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi Z.C. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Na podstawie orzeczenia lekarskiego o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej nr [...] z [...] listopada 2006r. wydanego przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy-Gabinet Laryngologiczny Chorób Zawodowych (dalej: WOMP) oraz orzeczenia lekarskiego nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, wydanego przez Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra med. J.N., Przychodnia Chorób Zawodowych, dotyczących Z.C., decyzją z [...] lutego 2007r. nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny (dalej: PPIS) uznał, że nie ma podstaw do stwierdzenia u w/w choroby zawodowej.

Wskutek odwołania złożonego przez Z.C., Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny (dalej: PWIS) uchylił [...] kwietnia 2007r. decyzją nr [...] zaskarżone orzeczenie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji uznając, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na jednoznaczną ocenę pracy zawodowej skarżącego i polecił przeprowadzenie dodatkowego postępowania dowodowego. Realizując polecenia w celu ustalenia czy utrata słuchu przez Z.C. miała charakter stopniowy czy nagły, jak wynika z wydanych wcześniej orzeczeń lekarskich, PPIS zwrócił się do lekarzy sprawujących opiekę medyczną i wydających orzeczenia lekarskie o braku przeciwwskazań do wykonywanej pracy, jak również do lekarza kierującego na badania w celu rozpoznania choroby zawodowej o przedstawienie wielkości ubytku słuchu u skarżącego.

Analizując zebrany materiał dowodowy PPIS decyzją z [...] listopada 2007r. nr [...] stwierdził, że brak jest podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.