Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 listopada 2009 r., sygn. II SA/Wa 986/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędziowie WSA Bronisław Szydło, Adam Lipiński (spr.), Protokolant Agnieszka Bieniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2009 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Dowódcy Wojsk Lądowych z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania odsetek 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dowódcy [...] z dnia [...] lutego 2009 r.; 2) zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; 3) zasądza od Dowódcy Wojsk Lądowych na rzecz J. S. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Uzasadnienie

Żołnierzowi zawodowemu - [...] J. S. wypowiedziano stosunek służbowy decyzją nr [...] Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lipca 2001 r. i utrzymującą ją w mocy decyzją nr [...] Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lutego 2002 r. Żołnierz został zwolniony z zawodowej służby wojskowej z dniem [...] czerwca 2002 r. Od takiego rozstrzygnięcia zainteresowany złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego i wówczas Minister Obrony Narodowej, uznając zasadność skargi, decyzją nr [...] z dnia [...] lutego 2003 r. stwierdził nieważność wyżej wymienionych decyzji. W dniu 24 lutego 2003 r. J. S. powrócił do pełnienia zawodowej służby wojskowej. Następnie decyzją nr [...] Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] grudnia 2003 r. żołnierz został zwolniony z zawodowej służby wojskowej z dniem [...] stycznia 2004 r.

W dniu 25 lutego 2004 r. J. S. złożył wniosek o wypłatę uposażenia za okres od dnia 1 lipca 2002 r. do dnia 24 lutego 2003 r.

Dowódca [...] decyzją z dnia [...] września 2008 r., działając na podstawie art. 71 ust. 1, art. 75 ust. 1 i art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 179, poz. 1750 ze zm.), odmówił przyznania prawa do uposażenia za powyższy okres, wskazując na przedawnienie roszczenia. J. S. odwołał się od tej decyzji do Dowódcy Wojsk Lądowych, który decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 2008 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, podzielając zawartą w niej argumentację.