Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. VI SA/Wa 1675/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Protokolant Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2009 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zgody na przeprowadzenie leczenia poza granicami kraju 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia na rzecz skarżącego M. M. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2009 r. nie wyraził zgody M. M. przeprowadzenia [...] w klinice w Niemczech oraz leczenia [...] z użyciem [...] w Niemczech.

Decyzję wydano na podstawie następujących ustaleń:

W dniu 27 marca 2009 r. M. M. złożył do [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia wniosek o przeprowadzenie leczenia poza granicami kraju zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wniosku o leczenie lub badanie diagnostyczne poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu (Dz. U. Nr 249, poz. 1867 ze zm.). [...] OWNFZ przekazał wniosek do rozpoznania Prezesowi NFZ. Wnioskodawca wskazywał, że leczenie jego schorzenia nie jest możliwe w kraju, a jedynie we wskazanej klinice za granicą. Ponieważ wpisy we wniosku były dokonane ręcznie i komputerowo zwrócono się do lekarza wypełniającego wniosek o ich uzupełnienie ręcznie. Lekarz stwierdził, że nie bierze odpowiedzialności za wpisy dokonane komputerowo, a jedynie za te które dokonał ręcznie, co w ocenie NFZ stanowiło potwierdzenie o brakach we wniosku. W części II wniosku wypełnionej przez M.M. wskazano na rozpoznanie schorzenia, a w pkt 6 tej części wniosku lekarz podał jaką techniką powinno zostać przeprowadzone leczenie zaznaczając w części III wniosku, że ta technika nie jest dostępna w kraju, co może skutkować koniecznością usunięcia nerki pacjentowi i stałe leczenie dializą. Z uwagi na dołączenie do wniosku wyłącznie pism placówki niemieckiej poinformowano wnioskodawcę telefonicznie o konieczności dostarczenia dokumentacji jego leczenia w kraju oraz dokumentacji potwierdzającej jego stan zdrowia na dzień złożenia wniosku. Wnioskodawca dostarczył karty informacyjne leczenia szpitalnego, z których wynika, że był leczony w klinice w W. od lutego 2002 r. do lutego 2008 r. a w lipcu i we wrześniu 2008 r. był leczony w M., natomiast od 20 do 24 października 2008 r. w szpitalu w K. Nadto z pism z kliniki w Niemczech wynika, że był leczony od listopada 2008 r. do lutego 2009 r. również w Niemczech.