Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 listopada 2009 r., sygn. IV SA/Wa 1477/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marian Wolanin, Sędziowie Sędzia WSA Danuta Dopierała, Sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2009 r. sprawy ze skargi I. F. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącej I. F. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] Wojewoda [...], działając na podstawie 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz art. 138 § 1 pkt 2 kpa, po rozpatrzeniu odwołania A. F. od decyzji Wójta Gminy S. z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] orzekającej o wymeldowaniu ww. osoby z miejsca pobytu stałego z lokalu przy ul. [...] w S., uchylił zaskarżoną decyzję w całości i odmówił wymeldowania A. F. z miejsca pobytu stałego z przedmiotowego lokalu.

W uzasadnieniu swojej decyzji organ odwoławczy wskazał, iż bezspornym jest, że A. F. opuścił miejsce stałego zameldowania w lokalu położonym przy ul. [...] w S. co najmniej od czasu sprawy rozwodowej. Wynika to nie tylko z treści wniosku o wymeldowanie złożonego przez byłą żonę zainteresowanego, ale również z pism i oświadczeń A. F., składanych w toku postępowania administracyjnego. Sama jednak okoliczność opuszczenia lokalu nie stanowi wystarczającej podstawy do wymeldowania osoby z miejsca pobytu stałego na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Jak wynika bowiem z orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego opuszczenie lokalu powinno być dobrowolne i stałe. Tymczasem z wyjaśnień składanych przez A. F. wynika, że chce on mieszkać w przedmiotowym lokalu, jednak była żona utrudnia mu do niego dostęp, tym samym pozbawiając go tej możliwości. Zainteresowany podjął jednak wszelkie próby przewidziane prawem w celu powrotu do lokalu. W dniu [...] kwietnia 2009 r. złożył w Sądzie Rejonowym w P. pozew o ochronę naruszonego posiadania, zwrócił się z prośbą do Prokuratury o pomoc w dostaniu się do spornego lokalu. Wielokrotnie pod wskazanym adresem były przeprowadzane interwencje policji dotyczące niewpuszczania A. F. do lokalu, co potwierdzają informacje uzyskane od Komendy Powiatowej Policji, Rewir Dzielnicowych w S. Powyższe wskazuje, że opuszczenie lokalu przez A. F. nie było dobrowolne, a zatem należy uznać, że nie została spełniona przesłanka niezbędna do wymeldowania zainteresowanego z miejsca pobytu stałego.