Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 listopada 2009 r., sygn. II SA/Wa 816/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Adam Lipiński, Sędziowie WSA - Ewa Pisula-Dąbrowska, - Janusz Walawski (spr.), Protokolant - Agnieszka Bieniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2009 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską - oddala skargę -

Uzasadnienie

Komendant Wojewódzki Policji w [...], działając na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 i art. 18 ust. 5 pkt 3 oraz art. 20 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 z późn. zm.) oraz art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), w dniu [...] stycznia 2009 r. wydał decyzję nr [...], którą cofnął P. S. pozwolenie na posiadanie broni palnej myśliwskiej.

W uzasadnieniu decyzji organ podał m.in., że w myśl art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy o broni i amunicji, organ Policji cofa pozwolenie na broń osobom, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6, tj.: "... co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, w szczególności skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu albo wobec których toczy się postępowanie karne o popełnienie takich przestępstw...". Zdaniem organu, z treści tego przepisu nie wynika, że niewymienione w nim czyny nie mogą w pewnych sytuacjach świadczyć, iż sprawca należy jednak do kategorii osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji, przepis bowiem wskazuje jedynie przykładowo rodzaje przestępstw, których popełnienie przez posiadacza broni rodzi obawę, o której mowa powyżej. Nie oznacza to, że czyny niewymienione w tym przepisie nie mogą w pewnych sytuacjach świadczyć, iż sprawca należy jednak do kategorii osób wymienionych w powyżej określonym przepisie. Fakt popełnienia innych przestępstw również może wskazywać na takie cechy osobowe sprawcy (lekceważący stosunek do prawa, nieodpowiedzialność, brak wyobraźni), które rodzą uzasadnioną obawę użycia przez niego broni, w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego. Organ uznał, iż użycie przez P. S. broni niezgodnie z przeznaczeniem, w konsekwencji doprowadziło do jego skazania prawomocnym wyrokiem za zabicie psa. Postępowanie ww. pozostaje więc w oczywistej sprzeczności z celem przyznania mu pozwolenia na broń.