Postanowienie WSA w Krakowie z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. III SA/Kr 107/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Lechowski Sędziowie WSA Dorota Dąbek WSA Bożenna Blitek (spr.) Protokolant Bernadetta Szczypka po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2009 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. K. "A" w K. w przedmiocie stwierdzenia bezskuteczności czynności Powiatowego Zarządu Dróg - ustawienia znaku drogowego postanawia: odrzucić skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia 20 listopada 2008 roku A. K. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "A" wezwał do usunięcia naruszenia prawa Zarząd Powiatu działający przez Powiatowy Zarząd Dróg precyzując, że wezwanie dotyczy naruszenia prawa dokonanego poprzez ustawienie znaku B-18 na drodze powiatowej nr [...] w miejscowości G. Na uzasadnienie podał, że jest właścicielem szeregu działek w miejscowości G., na których prowadzi działalność gospodarczą i korzystał z drogi powiatowej nr [...]. Umieszczenie przez Powiatowy Zarząd Dróg znaku drogowego B-18 na drodze powiatowej nr [...] uniemożliwiło mu gospodarcze wykorzystywanie należących do niego nieruchomości i w rezultacie spowodowało konieczność zaprzestania prowadzenia działalności na tym terenie.

Wezwany organ nie udzielił odpowiedzi na powyższe wezwanie.

Pismem z dnia 29 grudnia 2008 roku A. K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie o stwierdzenie bezskuteczności czynności Powiatowego Zarządu Dróg, wykonującego w imieniu Zarządu Powiatu funkcję zarządcy drogi, polegającej na ustawieniu na drodze powiatowej nr [...] w miejscowości G. znaków drogowych B-18 "zakazu wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej ponad 8 t". Na uzasadnienie skarżący podał, że jako właściciel nieruchomości położonej w miejscowości G., "do której dojazd przebiega poprzez drogę powiatową nr [...] (obecnie nr [...])", prowadził na niej działalność gospodarczą w oparciu m. in. o decyzję z dnia 13 sierpnia 2003 roku odpowiedniego organu zwalniającą z "zakazu składowania materiału żwirowego na terenie lewego międzywału W. wraz z ustawieniem maszyn służących do przeładunku żwiru z barek na składowisko i dalej na samochody". Ustawienie przez Powiatowy Zarząd Dróg znaku zakazu wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej ponad 8 ton wykluczyło możliwość prowadzenia działalności przez skarżącego, a "w szczególności niemożliwym stało się nawet wwiezienie i wywiezienie sprzętu koniecznego do prowadzenia tego typu działalności", a tym samym - zdaniem skarżącego - Powiatowy Zarząd Dróg dokonał naruszenia prawa przysługującego skarżącemu. Nadto skarżący wskazał, że przedmiotowe znaki nie zostały poprzedzone umieszczeniem znaków typu F-5 "uprzedzenie o zakazie" i F-6 "zakaz uprzedzający umieszczony przed skrzyżowaniem" oraz podniósł, że brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia dla wprowadzonej, ustawieniem przedmiotowych znaków, organizacji ruchu albowiem droga powiatowa nr [...] w miejscowości G. została wybudowana w marcu 1976 roku jako dojazd do Załadowni Węgla, zaprojektowana na przewóz 200 000 ton węgla rocznie i w chwili obecnej znajduje się w dobrym stanie technicznym. Na poparcie twierdzeń wskazał stanowisko orzecznictwa sądów administracyjnych zawarte w uchwale 7 Sędziów NSA z dnia 13 października 2003 roku (OPS 4/03) i m. in. w wyroku WSA w Szczecinie z dnia 16 lipca 2008 roku (II SA/Sz 1060/07). Nadto - zdaniem skarżącego - "działanie administracji publicznej polegające na ustawieniu znaku drogowego podejmowane jest, pomimo że nie istnieje żaden przepis w randze ustawowej, który upoważniałby tę administrację do takiego działania. Tym samym akt administracyjny, na podstawie którego następuje skonkretyzowanie obowiązków korzystającego z drogi publicznej podjęty zostaje bez normy kompetencyjnej". Zdaniem skarżącego jedyny przepis, który wskazuje organ właściwy do ustawienia znaku to § 11 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 roku w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tymi zarządzeniami, a to stanowi naruszenie zasady o randze ustawowej norm kompetencyjnych, a także stanowi przekroczenie upoważnienia zawartego w art. 10 ust. 12 ustawy - Prawo o ruchu drogowym.