Wyrok WSA w Krakowie z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. II SA/Kr 1118/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Brachel-Ziaja Sędziowie WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) WSA Mirosław Bator Protokolant: Maciej Żelazny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2009 r. sprawy ze skargi R. M. i J. M. na decyzję Wojewody z dnia 7 maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia dodatkowej opłaty rocznej skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2008 r., znak: [...] Prezydent Miasta K. , na podstawie art. 63 ust. 2, ust. 3 , ust. 4, art. 64 i art. 4 pkt 9 i 9b1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1`997 r. o gospodarce nieruchomościami, w wyniku ponownego rozpoznania sprawy, orzekł w pkt 1 o ustaleniu dodatkowej opłaty rocznej za rok 2008 r. w kwocie [...] zł obciążającej J.M. i R.M. jako współużytkowników wieczystych nieruchomości gruntowej, stanowiącej własność Skarbu Państwa, obejmującej działkę ewidencyjną nr [...] o pow. 0,3248 ha, obr. [...] , jedn. ew. [...] , położonej w [...], z uwagi na niedochowanie terminów zagospodarowania tej nieruchomości określonych decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego w K. z dnia 28 maja 1998 r. znak: [...] oraz umową o zmianie terminu zagospodarowania nieruchomości z dnia 26 września 2002 r. (Repertorium.....) na 1 maja 2004 r. - termin rozpoczęcia i 1 maja 2007 r. - termin zakończenia zagospodarowania nieruchomości. W pkt 2 ww. decyzji określił termin zapłaty ustalonej opłaty rocznej oraz sposób jej uiszczenia. W pkt 3 tej decyzji orzekł, iż za każdy następny rok niedochowania terminów zagospodarowania nieruchomości opłata roczna podlega zwiększeniu o 10 % wartości nieruchomości.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła w imieniu mocodawców pełnomocnik J.M. i R.M. , radca prawny M.C. , żądając jej uchylenia. W odwołaniu zarzucono, iż Prezydent Miasta K. powołał te same fakty i okoliczności co we wcześniejszej decyzji z dnia 17 października 2007 r. i podobnie jak przy wydaniu wcześniejszej decyzji, również w przypadku niniejszej, organ l instancji nie odniósł się do przyczyn uzasadniających niemożność dotrzymania przez użytkowników wieczystych terminów zabudowy. W dalszym wywodzie Pełnomocnik zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie: