Wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 listopada 2009 r., sygn. III SA/Kr 150/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia WSA Halina Jakubiec . Sędziowie : NSA Krystyna Kutzner spr. WSA Tadeusz Wołek Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2009 r. sprawy ze skarg Syndyka masy upadłości A Sp. z o.o. w K. na postanowienia Dyrektora Izby Celnej z dnia 10 grudnia 2008 r. Nr : [...] Nr : [...] Nr: [...] Nr: [...] Nr: [...] Nr: [...] Nr: [...] Nr: [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania s k a r g i o d d a l a .

Uzasadnienie

U z a s a d a n i e n i e

Pismami z dnia 17.07.i 17.09.2008 r. skarżąca spółka A Spółka z o.o., wniosła o zawieszenie postępowania podatkowego w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za okres od stycznia do sierpnia 2003 r, na podstawie art. 201 § 1 pkt.2 Ordynacji podatkowej. Przepis ten stanowi, że organ podatkowy zawiesza postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd.

Skarżąca podniosła, że Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 16 listopada 2007 r., sygn. akt I FSK 792/07, zwrócił się z pytaniem prawnym do Trybunału Konstytucyjnego dotyczącym kwestii zgodności regulacji § 6 ust. 1 pkt. 2 i ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27, poz. 269, ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 2003 r., z przepisami Konstytucji RP, a także przepisami ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym z 1993 r.

Wyżej wymienione przepisy prawa maja stanowić podstawę prawną przyszłych rozstrzygnięć organu podatkowego w sprawie określenia zobowiązania podatkowego skarżącej w podatku akcyzowym za okres od stycznia do sierpnia 2003 r. W związku z tym, orzeczenie co do zgodności § 6 ust. 1 pkt. 2 oraz ust. 5 ww. rozporządzenia z przepisami rangi konstytucyjnej i ustawowej, w ocenie skarżącej, bezpośrednio determinuje sposób rozpatrzenia jej sprawy, jak również treść i rozstrzygnięcie przyszłych decyzji, jakie zostaną w stosunku do niej wydane.